Jazz

Tatvamasi - Amor Fati (2017)

2019-04-07T15:00:59Z

Tatvamasi - Amor Fati (2017)


1 	Coś Mi Się Stało Z Twoją Głową
 / Something Happen To Me With Your Head 	7:07
2 	Dziwne Rzeczy Dzieją Się W Pudełku Z Zagadkami
 / Strange Things Happen In The Box Full Of Mysteries 	4:15
3 	Noszę Klucze I Świecę Lampami
 / Carrying Keys And Lightening Lanters 	9:29
4 	Zacne Zajęcia Wydają Się Nie Mieć Ani Sensu Ani Końca
 / Noble Deeds Seem Pointless And Infinite 	6:21
5 	Życie To Nie Jest Spacer Po Równinie
 / Life Isn't Just A Walk On A Plain 	8:03
6 	Dolina Matczynych Napomnień
 / A Valley Of Mother's Reprimands 	4:31

Bass Guitar – Łukasz Downar
Cello – Małgorzata Pietroń
Drums – Krzysztof Redas
Guitar, Composed By – Grzegorz Lesiak
Tenor Saxophone – Tomasz Piątek
Violin – Anna Witkowska, Michał Ostrowski

This is the fourth album by Polish ensemble Tatvamasi, which undoubtedly is one of the most fascinating and totally unpredictable ensembles on the local scene. The core quartet of the ensemble, led by guitarist / composer Grzegorz Lesiak, which also includes saxophonist Tomasz Piatek, bassist Lukasz Downar and drummer Krzysztof Redas, is expanded by a string trio: violinists Anna Witkowska and Michal Ostrowski and cellist Malgorzata Pietron. Legendary musician / producer and Obuh label owner Wojcek Czern is also featured on electronics. The album presents six original compositions, all composed by Lesiak.

The music is, as usual, quite beyond classification. The addition of the strings and electronics expends the usual ingredients, such as Jazz and Rock, to include also contemporary Classical, Folklore and Ambient elements. This time the Free Improvisation parts are much more dominant and the music is more avant-garde oriented in comparison to their earlier recordings, with the distinct Rocky guitar element almost completely gone.

As already stated, the music of Tatvamasi is completely unpredictable and every track brigs entirely different sounds and emotions. Such diversity has of course its advantages and is very interesting intellectually, but on the other hand lacks certain focus and coherency and is very difficult for "conventional" listeners. In some respects this lack of stability and jumpiness is somehow reminiscent of Frank Zappa's approach, which of course is commendable, but might create a barrier between the music and the audiences.

For a studio recording, the sound quality of the album is somewhat muddy and does not allow the small, delicate details of the music to be easily audible; perhaps purposely recorded / mixed this way, but the result is (for me) somewhat problematic.

Overall this is a very interesting album, living up to the ensemble's already established reputation, although personally for me it is not their best work to date and I enjoyed more their earlier recordings. Still this is definitely more ambitious than the vast majority of albums recorded on the Polish scene and anywhere else for that matter. I am sure they will return triumphantly again! ---adambaruch.com

Czwarta studyjna płyta lubelskiego zespołu powstała przy użyciu smyczków. Skład grupy uległ zmianie, do formacji dołączyło trzech nowych muzyków: dwoje grających na skrzypcach i jedna wiolonczelistka. Z takiego prezentu nie mógł nie skorzystać lider Tatvamasi, gitarzysta i kompozytor Grzegorz Lesiak. O tym, że „Amor Fati” to kolejny brzmieniowy rozdział w życiu tego projektu, dowiadujemy się już na samym początku. Otwierająca płytę kompozycja „Coś mi się stało z twoją głową” wita nas grą odwołującą się do muzyki folkowej. Złączenie jazzu z elementami ludowymi to nic nowego, cieszy jednak fakt, że pojawiło się ono w twórczości Tatvamasi. Właśnie ta wartość świadczy o progresie zespołu. Muzycy świadomie sięgnęli po coś, co teoretycznie zostało już wcześniej zgłębione przez innych wykonawców, ale przefiltrowane przez ich autorskie sito, stało się wzbogaceniem dotychczasowego dorobku.

Oczywiście to jazz cały czas pełni funkcję dominującą. Jego improwizacyjny charakter, który ujawnia się chociażby w numerze „Zacne zajęcia wydają się nie mieć ani sensu, ani końca”, ma pierwszeństwo w stosunku do reszty stylistyk. Warsztat i talent muzyków tworzących grupę dały jednak możliwość sięgnięcia po inne gatunki, takie jak prog-rock i wspomniany już folk, będący nowością w przypadku Tatvamasi. Materiał oparty został w większości na długich, rozbudowanych formach (tylko dwa utwory nie przekraczają pięciu minut), które charakteryzują się spontanicznym, ale i wyrafinowanym podejściem do tematu oraz przestrzennością zarówno całych kompozycji, jak i poszczególnych fragmentów pojedynczych numerów.

Jeśli swoim tytułem tegoroczna płyta zespołu Tatvamasi miała nawiązywać do postawy filozoficznej wyrażającej akceptację losu człowieka, w którym do właściwej egzystencji konieczna jest obecność dobra i zło, to muzycznie artyści w ogóle się do niej nie dostosowali. Dobro reprezentowane jest przez zawartość krążka, a także jego oprawę graficzną (okładka!). Dla zła miejsca zwyczajnie zabrakło. ---(MAK), axunarts.wordpress.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

Tatvamasi - The House Of Words (2015)

2019-07-23T14:47:05Z

Tatvamasi - The House Of Words (2015)


1 	The Final Road Of United Inside 	14:11
2 	The House Of Words 	7:55
3 	In The Mothertongue's Fumes 	9:00
4 	Conversion 	14:30

Tomasz Piątek - tenor saxophone
Jan Michalec - trumpet
Grzegorz Lesiak - guitar
Łukasz Downar - bass guitar
Krzysztof Redas - drums

This is the second album by Polish ensemble Tatvamasi, led by guitarist Grzegorz Lesiak, which also includes saxophonist Tomasz Piątek, trumpeter Jan Michalec, bassist Łukasz Downar and drummer Krzysztof Redas. The album consists of four lengthy compositions, all by Lesiak. Although not entirely unambiguous, it seems the music was recorded "live in the studio" as it includes applause, but the sound has all the characteristics of a studio recording, contrary to the statement that it was recorded during an open air concert.

Following their sensational debut album released on the American Cuneiform label, Tatvamasi continue their tale of success and manage to produce another piece of music, which is fascinating and highly original. The lineup, extended to quintet with the addition of the trumpeter, has more instrumental possibilities and skillfully uses that advantage on this album. All members of the ensemble contribute superb solo parts and participate in the group interplay amicably and intelligently.

The music, as usual with Tatvamasi, is quite beyond classification stylistically and merges many different cross-genre elements, mostly World Music melodic lines and repetitive chant-like progression, Rocky rhythmic patterns and Jazz improvisation. Lesiak's guitar playing also uses electronic and ambient sound effects. The amalgamated sound produces a trance inducing environment, which allows the soloists to spread their wings and extrapolate into their personal dimensions. Hypnotic and absorbing, this music is simply irresistible.

In contrast to the three soloists, the rhythm section shows a remarkable restrain, simply driving the music skillfully ahead, but not drawing the listener's attention away from the centerpiece. Nevertheless their contribution is an absolutely essential piece of the music, which would have been impossible without it. Tatvamasi successfully pass the "second album" test with flying colors and hopefully will continue to produce more of their unique music in the future. As usual in such cases I can't wait to hear their next album and in the meantime I invite every connoisseur of unusual, challenging music to get hold of a copy of this gem. Well done! ---Adam Baruch, polish-jazz.blogspot.com

Niezwykła grupa instrumentalna tworząca mieszankę zawiłego, elektrycznego jazzu i wschodnioeuropejskich rytmów, oparta na przenikliwym solo saksofonu, trąbki, ostrej gitarze elektrycznej i swobodnym, pulsującym i dobrze zbudowanym tandemie sekcji rytmicznej: perkusji i basie. Ich debiutancki album, "Parts of The Entirety" wypuszczony na rynek międzynarodowy w 2013 roku pod szyldem Cuneiform Records, otworzył nowe terytoria skłaniając ku sobie namiętność narracji jazzu i silne folkowe zacięcie.

Przebudzona, pielęgnowana w ciszy i samotni, muzyka Tatvamasi odsłania ukryte głębie polskiej duszy 21go wieku. Zainspirowana zarówno tradycyjną, słowiańską muzyką folk jak i awangardową sceną muzyczną (podobnie do zacierających granice między gatunkami zespołów pochodzących ze śródmiejskiej nowojorskiej sceny muzycznej jak Curlew), naznaczona jazzem, progresywnym i awangardowym rockiem oraz bluesem Delty. Tatvamasi to niezwykła grupa instrumentalna tworząca mieszankę zawiłego, elektrycznego jazzu i wschodnioeuropejskich rytmów, oparta na przenikliwym solo saksofonu, trąbki, ostrej gitarze elektrycznej i swobodnym, pulsującym i dobrze zbudowanym tandemie sekcji rytmicznej: perkusji i basie. Ich debiutancki album, "Parts of The Entirety" wypuszczony na rynek międzynarodowy w 2013 roku pod szyldem Cuneiform Records, otworzył nowe terytoria skłaniając ku sobie namiętność narracji jazzu i silne folkowe zacięcie. „Kompozycje tworzę jako zaproszenie do muzykowania, improwizacji, kreowania wewnętrznego świata, świata wyobraźni” mówi gitarzysta Grzegorz Lesiak, założyciel i dusza zespołu. „Muzyka budzi myśli, widzimy obrazy. Duch działa a purpurowa mgiełka spowija tajemniczy cel wyprawy w głąb siebie.”

Podróż niespokojnego Indianina przez zamglony świat przeszłości. Błądzenie i odnajdywanie. Ruiny świątyni, upadki, wzloty, odwieczna walka z demonami przodków, wizja. Miłość jest Bogiem. Dynamiczne zachwiania dyscypliny w chaosie. Wolność w niewoli. Sprzeczności, skręcone melodie, namiętność improwizacji, radość eksperymentowania, zabawa dźwiękiem słów niewypowiedzianych. Drobiazgi rozrzucane I zbierane. „Cisnęliśmy czasem w próżnię na pohybel zegarmistrzom”. ---requiem-records.com

download (mp3 @ kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

Tatvamasi ‎– Dyliżans Siedmiu (2016)

2019-07-04T15:02:52Z

Tatvamasi ‎– Dyliżans Siedmiu (2016)


1 	Chodzę Spać Do Rzeki 	12:11
2 	Nastroszony Pulsar 	12:06
3 	Triumf Pozaintelektualnej Treści Doświadczenia 	16:37

Bass Guitar – Łukasz Downar
Drums – Krzysztof Redas
Drums, Percussion – Vasco Trilla
Guitar – Grzegorz Lesiak
Tenor Saxophone – Tomasz Piątek
Tenor Saxophone, Soprano Saxophone, Piccolo Flute – Yedo Gibson
Trumpet – Jan Michalec

This is the third album by Polish ensemble Tatvamasi, led by guitarist/composer Grzegorz Lesiak. On this album the quintet lineup, which also included trumpeter Jan Michalec, saxophonist Tomasz Piątek, bassist Łukasz Downar and drummer Krzysztof Redas, was expended to a septet with the addition of Brazilian saxophonist Yedo Gibson and Spanish percussionist Vasco Trilla. The album presents just three expanded original compositions (two lasting over twelve minutes and one over sixteen minutes), all composed by Lesiak. The album was recorded shortly after the recording of their previous album a couple of years back and released only now.

The music is as unexpected as one might expect from Tatvamasi, presenting a wonderful amalgam of Rock, Funk, Free Jazz, Psychedelia, World, Electronic and Ambient influences. The three tracks are extended jams, which basically provide a platform for all the participants to play extended solos over a steady beat. Most of the solos by brass instruments are pretty Free Jazz oriented, while the guitar playing is more Rocky and Ambient. Several musicians solo simultaneously, conversing between themselves and getting involved into group improvisation. The guitar solos take the music back on track and serve as a buffer between the multilayered Jazzy parts. As usual this music simply shuns classification. To listeners familiar with the work of Miles Davis, this music is conceptually similar to the Miles "electric period", which featured electric guitar as a centerpiece of his ensembles.

It seems that this album is more of an experimental recording of a pre-planned jam session rather than a full-fledged new studio album by the ensemble, which is hopefully following soon. Nevertheless it is a superb piece of music, which has very few equals in its category in Poland or anywhere else for that matter.

The music, being pretty esoteric, might not be easily accessible to a wide audience and is definitely way to open and Jazzy for the average Fusion fans, but on the other hand it offers so much more intellectual stimuli that an effort to listen to it open-headedly is definitely worthwhile. Wholeheartedly recommended! ---Adam Baruch, polish-jazz.blogspot.com

Lubelska grupa Tatvamasi prezentuje swój muzyczny dyliżans, przekonując przy okazji, że do improwizacji trzeba siedmiu. Trzeba przyznać, że Tatvamasi to grupa, która świadomie podąża obraną drogą. Od początku swojej działalności (a przynajmniej tego, co ukazało się na pierwszej płycie) artyści udowadniają, że mieszanie gatunków i czerpanie inspiracji ze źródeł innych niż jazz jest dla nich chlebem powszednim. Przykładowo „Dyliżans siedmiu”, czyli najnowsza propozycja autorstwa muzyków, to przykład krzyżowania się wpływów improwizacji, psychodelicznego rocka, stylistyki fusion, rhythm and bluesa i free jazzowej energii. Materiał zaproponowany przez lubelski zespół to trzy rozbudowane kompozycje liczące w sumie czterdzieści minut. Rozciągnięta w czasie budowa kolejnych utworów, ich podział na fragmenty tematyczne i przewijające się tak zwane motywy główne, świadczą o dużej muzycznej mądrości oraz abstrakcyjności myślenia twórców.

Album otwiera sentencja przesterowanych dźwięków, które idealnie pasowałyby jako tło do niejednej historii o przygodach pilota Pirxa. Kosmiczność melodii prowadzona jest przez chwilę, by ustąpić wijącym się dęciakom i parującej psychodelią muzyce z bluesowo-rockową gitarą jako instrumentem przewodnim. Jednak ten stan rzeczy również nie trwa zbyt długu – o atencję słuchaczy zabiegają ponownie świrujące saksofony, które przyznać trzeba robią na pięciolinii trochę rabanu. Taki stan rzeczy utrzymuje się w zasadzie przez całą długość płyty. Trzy zaprezentowane kompozycje (których autorstwo przypisano gitarzyście i liderowi grupy Grzegorzowi Lesiakowi) naprzemiennie ostro i z hukiem spadają lub niewyobrażalnie odlatują w najdalsze rejony brzmieniowej galaktyki.

Ale „Dyliżans siedmiu” to nie tylko muzycy tworzący grupę Tatvamasi. To również dwóch zagranicznych gości: perkusista Vasco Trilla i saksofonista Yedo Gibson, którzy wzbogacają materiał o nieskrępowaną muzyczną wizję. Hiszpan i Brazylijczyk, jako przedstawiciele improwizacyjnego środowiska, doskonale wpasowali się w klimat, jakim przesiąknięta jest twórczość ekipy z Lublina. Jeśli wierzyć zapewnieniom Lesiaka, zrobili to bez wcześniejszej próby. Pójście na żywioł opłaciło się. Trilla i Gibson, chociaż nie są stałymi członkami zespołu, brzmią tutaj jakby z Polakami grali od bardzo dawna.

Płyty dodawane do przeróżnych periodyków (nawet tych muzycznych) często nie mają dobrych recenzji. Fakt, że ktoś próbuje wcisnąć nam je na siłę przy zakupie ulubionego tytułu prasowego, już przecież o czymś świadczy. „Dyliżans siedmiu” łamie jednak ten schemat. Nowy krążek grupy Tatvamasi, chociaż dostępny jest w sprzedaży jako integralna część dwudziestego drugiego numeru kwartalnika „Lizard”, prezentuje poziom na tyle dobry, że fani jazzu oraz muzyki improwizacyjnej prędzej czy później i tak udaliby się do sklepu płytowego celem odnalezienia go na półce i dołączenia do domowej kolekcji (do czego, co chyba zrozumiałe, nieśmiało zachęcam). ---(MAK), axunarts.wordpress.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back