01 – Badz Zdrowe, Serce Me 
02 – Tylko Z Nieba 
03 – Do Ternopola 
04 – Dumka Dla Kitona 
05 – Besarabka 
06 – Poleczko 
07 – Z Kolegami 
08 – Wyszla Mloda 
09 – Dinata 
10 – Babilon System

Voo Voo
    Wojciech Waglewski – gitary, śpiew
    Mateusz Pospieszalski – saksofony, śpiew
    Karim Martusewicz – gitara basowa, kontrabas, piła
    Piotr Żyżelewicz – perkusja

Haydamaky
    Ołeksandr Jarmoła – śpiew
    Iwan Lenio – akordeon
    Wołodymyr Szerstiuk – gitara basowa
    Eugen Didic – trąbka, flugelhorn
    Ołeksandr Demjanenko – gitara, mandolina

Haydamaky to znakomity ukraiński zespół folk-rockowy, znany z koncertów w Polsce, w tym zwłaszcza ze wspólnych występów z Voo Voo. Właśnie wspólne koncerty z Voo Voo (takie jak choćby ten na ostatnich Ogrodach „Polityki” w Elblągu) zaowocowały wspólnie nagraną płytą. Rzecz godna najwyższej pochwały. Mamy tu niezwykłe spotkanie różnych stylów, temperamentów i muzycznych wrażliwości. Voo Voo Wojciecha Waglewskiego i Mateusza Pospieszalskiego wnosi mistrzowską precyzję grania i piękne jazzujące solówki saksofonu i gitary, Haydamaky zaś – nieokiełznaną energię, wynikającą w równym stopniu z ducha tradycyjnej muzyki ukraińskiej, co i zamiłowania do ostrego, ocierającego się o punk grania rockowego. Mariaż bardzo udany, oba zespoły wyczuwają się nawzajem bezbłędnie. Ważne, że zamiast ścigania się i rywalizujących popisów słyszymy dwa komba, które grają jak jedna orkiestra. I o to właśnie chodzi. --- Mirosław Pęczak, polityka.pl

download:   uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

01. Dobry wieczór
02. Po godzinach
03. Kim bym był
04. Pokój
05. Na coś się zanosi
06. Gdybym
07. Skrzyżowanie
08. Tli się
09. Dokąd idą
10. Odpuść mi moje życie

Wojciech Waglewski – vocals, guitar
Mateusz Pospieszalski – vocals, saxophones
Karim Martusewicz – bass
Michał Bryndal –  drums
+
Alima Qasimova – vocals
Fargana Qasimova - vocals

Ostatnio słysząc wywiad z Wojciechem Waglewskim w radiowej Trójce usłyszałem, że płyta Dobry Wieczór zyskuje dopiero wtedy, gdy przesłucha się ją kilkakrotnie. Jasne, rozumiem, że sa takie albumy, które odkrywamy wciąż na nowo i po jakimś czasie dopiero stwierdzamy, że mimo trudnych początków, to jednak pasujemy do siebie. Osobiście jednak, nie do końca lubię takie płyty. Zwykle brakuje mi uporu i chęci dawania kolejnych szans. Wolę system zerojedynkowy. Nie podoba mi się, nie słucham, jest milion innych premier, a Internet jest szybki.

Tutaj jednak jest pewna ważna kwestia. Wojciech Waglewski. Jeżeli powiemy, że obecnie to jeden najlepszych polskich gitarzystów, tekściarzy i mózgów muzycznych to nie skłamiemy. Muzyczny erudyta, który z synami robi Męską Muzykę, prowadzi znakomitą audycję Magiel Wagli i od trzydziestu lat nieprzerwanie w składzie Voo Voo miesza wszystkie możliwe gatunki muzyczne, mając jednak najwięcej nut rockowych, jazzowych i folkowych. Obecny skład Voo Voo tworzą naprawdę znakomici muzycy; Mateusz Pospieszalski, który oprócz saksofonu chyba może pojawić się na scenie z dowolnym innym instrumentem, a i tak brzmi wybornie, Karim Martusewicz – odpowiada za przepiękne brzmienie gitary basowej oraz Michał Bryndal – perkusista, który może być kojarzony na przykład z płyt zespołu Sofa. No i właśnie. Takie zestawienie, sprawia, że słuchacz w miarę kojarzący wyżej wymienionych pomyśli: skoro pan Wojtek Waglewski mówi, że trzeba kilka razy przesłuchać to na pewno coś w tym jest. Dobry Wieczór, tytuł płyty i zarazem otwierający ją utwór lekko mnie zraził. Ot taka nijaka piosenka, w której niewiele się dzieje. Granie typowe do komercyjnego radia (czytaj jako; zmieniam stację). Całe szczęście, że drugi utwór Po Godzinach, który jest singlem, ma piękną bluesową melodię, saksofon Pospieszalskiego dodaje uroku, a fantastyczne męskie mruczando w tle wprowadza nas w już jakiś taki fajny knajpiany, zadymiony klimat.

Potem jednak jest jeszcze lepiej. Kim bym był… no cóż, wystarczy powiedzieć, że Waglewski gra tutaj parominutową solówkę na gitarze, której pozazdrościć by mógł sam Tadeusz Nalepa. I co się dzieje w tym momencie? Dzieje się to co uwielbiam, słuchacz zostaje wciągnięty kolejny raz w świat dźwięków Voo Voo, które uwodzą i prowadzą przez skrajne emocje i właściwie nie wiemy czego się spodziewać dalej. Dlaczego ta płyta zyskuje przy kolejnym przesłuchaniu? Wydaje mi się, że jej wielkim atutem jest brak linearności. Za pierwszym razem słyszymy ogół konstrukcji, słuchamy drugi raz doceniamy bas Karima, a za trzecim myślimy idealny jest ten saksofon. W dodatku mało jest konstrukcji typu zwrotka, refren, zwrotka, refren. Czy to Na coś się zanosi, Dokąd idą, czy Skrzyżowanie jesteśmy prowadzeni po labiryncie muzycznym i nie mamy pojęcia czy za rogiem jest już rozwiązanie, czy czeka nas kolejne rozwidlenie dróg. I jeszcze jedna ważna kwestia. Właściwie najważniejsza. Kiedyś usłyszałem takie zdanie, że warto przeczytać czasem ksiażkę dla jednego zdania, które nami wstrząśnie i może zmienić nasze życie. Ta płyta ma pewnego gościa, który potwierdza tą teorię. Alim Qasimov wokalista i muzyk z Azerbejdżanu. Jego głos, który pojawi się gościnnie w utworze Gdybym (według mnie najlepszym na płycie) budzi niesłychane emocje i chyba tylko skrajny nacjonalista i narodowiec bez wrażliwości nie poczuje emocji. Genialny utwór, który momentami brzmi klezmersko, a momentami słychać w nim arabskie nuty. Chociażby dla tego utworu warto po płytę sięgnąć. Jestem już po kilku przesłuchaniach, jest ich coraz więcej i faktycznie coraz więcej słyszę w tym albumie. Naprawdę warto zmierzyć się z Dobry Wieczór, chociaż płyta jest naprawdę świetna to dalej jednak ten otwierający utwór przerzucam notorycznie. ---Kamil Gajdek, allaboutmusic.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

01. Maybe (Może i tak)
02. All This Country (Cała ta kraina)
03. Votilines (Wotulinie)
04. Orientation (Orientacja)
05. Betwixt (Pomiędzy)
06. In Apse (W apsydzie)
07. Shadow Of A Birth (Cień ptaka)
08. Real In One (Prawdziwe w jedności)

Jan Pospieszalski - acoustic guitar, bass guitar, backing vocals, keyboards;
Mateusz Pospieszalski - backing vocals; keyboards, oboe, saxophone;
Wojciech Waglewski - guitar, keyboards, vocals;
Piotr Żyżelewicz "Stopa" - drums, percussion
+
Anna Najman "Anja Orthodox" ("Closterkeller") - backing vocals

Mimozaika – album zespołu Voo Voo zawierający muzykę skomponowaną specjalnie dla spektaklu "Popioły" w reżyserii Mirosława Olszówki zrealizowanego przez lubelski teatr Scena Ruchu. Spektakl inspirowany malarstwem Edvarda Muncha. Premiera spektaklu – jesień 1991. Płytę nagrano w Studio Wawrzyszew.

„Ludzie ze Sceny Ruchu widzieli nas na koncercie w Lublinie, potem zaprosili na własny spektakl. Niektóre sceny z "Popiołów" były już wtedy gotowe i chcieli, aby nagrać im rzeczy podobne w tempach i klimatach. Nie zgadzałem się z tym, bo za wzór miał posłużyć Vollenweider i stare, mędliwe pinkfloydy nieszczególnie dobrane. W końcu bazując na istniejących podziałach rytmicznych zbudowaliśmy nową formę, która – naszym zdaniem – może funkcjonować samodzielnie.” --- Wojciech Waglewski, udyomedia.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

1. Dzisiaj jest ładna pogoda 
2. Nie fajnie 
3. Leszek mi mówił 
4. Barany 
5. Pan to wie 
6. Nie podoba się 
7. Puszcza 
8. Kowboj 
9. Ogień 
10. Łan Łerd Łan Drim 
11. Dziki 
12. To ładnie wychodzi 
13. Nie manipuluj

Muzycy:
    Wojciech Waglewski – śpiew, gitary, banjo
    Mateusz Pospieszalski – saksofony, instrumenty klawiszowe, śpiew
    Piotr "Stopa" Żyżelewicz – perkusja
    Karim Martusewicz – gitara basowa

Jak się jest takim muzycznym erudytą jak Wojciech Waglewski (i jego koledzy), jak się obskoczyło wszystkie możliwe muzyczne style, to – jak przypuszczam – pojawia się kłopot z nowymi wyzwaniami. Voo Voo postanowiło poszukać takich w prostocie.

Przede wszystkim mamy anonsowaną w tytule redukcję składu. To pierwsza od dawna płyta grupy, na której nie pojawia się żaden gość. Idzie za tym ograniczenie instrumentarium. Do klasycznie rockowego, choć oczywiście Mateusz Pospieszalski nie rezygnuje ze swoich saksofonów. Bardziej rockowo brzmią też kompozycje. Mimo że tu i ówdzie zdarza się akord z okolic jazzu (Dzisiaj jest ładna pogoda), nuta klezmerska (Puszcza), albo wkracza plemienny afrobeat (To ładnie wychodzi) – to rzecz oparta jest na riffach. Na zasadzie puszczenia oka do słuchacza, mamy nawet parafrazę jednego z najsłynniejszych na świecie... Na początku Baranów słychać jakby Oh Well Fleetwood Mac.

Voo Voo sięga poza tym do samych początków rock’n’rolla (Leszek mi mówił), albo czerpie z tradycji kinksowskiej (Nie podoba się). Zabawne, że z podobnych inspiracji czerpie dziś całe mnóstwo młodych kapel. Waglewski ma nad nimi tę wyższość, że większość z tych rzeczy poznawał na bieżąco. Ma też oczywiście miażdżącą przewagę wykonawczą... I z pewnością świadomość trendu. Wystarczy posłuchać repertuaru jego audycji radiowych prowadzonych z Fiszem. Albo nagranej z synami płyty Męska muzyka – mam na myśli utwory typu Sport. Tak, ten album niewątpliwie zmienił myślenie artysty. A jeśli chodzi o uproszczenie grania, wpływ też pewnie miała płyta z Maciejem Maleńczukiem.

Jeszcze ciekawiej zrobiło się w Voo Voo pod względem tekstowym. Waglewski dawno już nie był tak publicystyczny, zadziorny. Dostaje się politykom (Barany), przesłodzonemu światu współczesnych mediów (Nie fajnie), krytykom muzycznym (Pan to wie) i kolegom, którzy nie sprostali wymogom koleżeństwa (Nie manipuluj). To wszystko jednak nie razi, bo lider Voo Voo przytyki rozdaje w sposób dżentelmeński, ze smakiem. Nie ma też obaw, że obserwacje się zestarzeją – obudowane są solidną warstwą metafory. No i tradycyjnie odzywa się w nich humor Waglewskiego. Weźmy fragment utworu Łan łerd łan drim (na wszelki wypadek – spolszczone hasło olimpiady w Pekinie): The dream come true/sru tu tu tu... Proste, mocne i zabawne zarazem.

Nie zbieram pełnej dyskografii Voo Voo, ale ten album z przyjemnością postawię na półce obok Zespołu gitar elektrycznych i Zapłacono. ---Bartek Koziczyński, terazrock.pl

download:  uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

1. Zasnuty
2. Senator
3. Snardz
4. Mantra         play
5. Kto się obudzi
6. Niewidzialny
7. Esencja
8. Ursenów        play
9. Ja żyję

Muzycy:
Wojciech Waglewski - śpiew, gitara
Jan Pospieszalski - gitara basowa
Mateusz Pospieszalski - saksofon
Andrzej Ryszka - instrumenty perkusyjne

Trzeci album w dyskografii grupy Voo Voo to właściwie początek jej stylu i zawiązanie się trzonu składu. Wtedy to do lidera Wojciecha Waglewskiego dołączyli bracia Pospieszalscy: Mateusz i Jan, a ekipę uzupełnił jeszcze nietuzinkowy perkusista Andrzej Ryszka. Kwartet zaczął współpracę świetnym krążkiem "Sno-powiązałka". Nie jest to wprawka do wspólnego grania, lecz wysmakowany obraz współpracy wybitnych instrumentalistów.

Sno-powiązałka uważana jest powszechnie za jedną z najlepszych płyt zespołu.

download:   uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

1. Wizyta I
2. Wizyta II
3. Wizyta III
4. Wizyta IV        play
5. Faz
6. F - I
7. Faza I           play
8. Faza II
9. Faza III
10. Faza IV
11. Faza

Skład:
Wojciech Waglewski – śpiew, gitara, czelesta, kotły
Andrzej Nowicki – gitara basowa, harmonijka ustna
Milo Kurtis – instrumenty perkusyjne, drumla, sygnałówka
Marek Czapelski – bębny
Wojciech Morawski – bębny
Sarandis Juvendis (gościnnie) – bębny

Voo Voo – polski zespół muzyczny działający od lat 80. XX wieku. Voo Voo gra zróżnicowaną muzykę, opierającą się głównie na połączeniu rocka z folkiem różnych kultur i dużej ilości improwizacji. Ostatnio w ich twórczości pojawiły się także elementy współczesnych gatunków muzycznych, takich jak drum&bass, hip-hop czy nu jazz. Nazwa grupy pochodzi od inicjałów jej założyciela i lidera, Wojciecha Waglewskiego

Voo Voo – pierwsza płyta długogrająca nagrana przez zespół Voo Voo. Została wydana w formacie LP w 1986 przez wytwórnię Pronit. W 1991 Polton wydał tę płytę w formacie CD .

Zdziwiło mnie, że płyta była przyjęta tak poważnie. Została przyjęta dosłownie, nawet zbyt dosłownie – co się wiązało z pewnymi szlabanami, zakazami. Gdyby jej słuchać na poważnie to jest strasznie naiwna. To są wszystko opowieści surrealistyczne, z dużą domieszką ironii – tak to nazwijmy. Ja tę płytę lubię z wielu powodów. Była dość niespotykana brzmieniowo. (...) Miała pewne, charakterystyczne brzmienie, do którego już nie wracaliśmy. Dość dobrze jest wyprodukowana. Jest tu kupa pomysłów. Bawiłem się w takie rozwiązania, że operuje się "bardzo wysoką górą i bardzo niskim dołem", a środek zabezpiecza tylko mój głos. Pojawiła się w to wszystko wmontowana celesta, zresztą przez przypadek, pojawiły się tam harmonie i skale, które później rozwinąłem. — Wojciech Waglewski, Tylko Rock 7-8/92

download:    uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

1. Czas pomyka I
2. Bo Bóg dokopie
3. W jamkach
4. Co ona ma (gościnnie Urszula Dudziak)
5. Poza mną
6. Moja broń (gościnnie Anna Maria Jopek)      play
7. Ćma                                         play
8. Kimkolwiek (gościnnie Urszula Dudziak)
9. Klucz
10. Urosłem
11. Turczyński
12. Dziadu
13. Czas pomyka II (gościnnie Anna Maria Jopek)

Muzycy:
Wojciech Waglewski
Mateusz Pospieszalski
Piotr "Stopa" Żyżelewicz
Karim Martusewicz

Gościnnie:
Urszula Dudziak - śpiew (4, 8)
Anna Maria Jopek - śpiew (6, 13)
Rafał Smoleń - pianino elektryczne rhodes (10)

"Voo Voo z kobietami" to płyta Wojciecha Waglewskiego i spółki. Płyta szczególna, bowiem w jej nagraniu wzięły udział m.in. dwie niezwykłe wokalistki: Urszula Dudziak i Anna Maria Jopek. Muzycy podkreślają, że przyświecała im banalna w swojej prostocie idea. Miał być to album piękny pod każdym względem: piękny tekstowo i muzycznie. W ten sposób otrzymaliśmy 13 niezwykle nastrojowych i sennych utworów. "Za oknem nuda, nic się dzieje i dziać się nie musi... kocham Cię" - śpiewa Anna Maria Jopek w Czas pomyka II. Autorem muzyki i słów (z wyjątkiem Co ona ma) jest tradycyjnie Wojciech Waglewski. Czarujący, jesienny album.

download:   uploaded ziddu gett 4shared divshare mediafire

back

1. Zbroja
2. Miłobyłoby Mi
3. Mało Mnie Rusza
4. Język, Gęba, Strój
5. Klecina
6. Osioł
7. Gruz
8. To co Zostanie
9. Za Głupi
10. Mają się Nas Bać
11. Wyć się Zachciało
12. Wszyscy Muzycy to Wojownicy
13. Nico

    Wojciech Waglewski – śpiew, gitary, harmonijka ustna
    Mateusz Pospieszalski – klarnet basowy, saksofon, instrumenty klawiszowe, śpiew
    Karim Martusewicz – gitara basowa
    Piotr "Stopa" Żyżelewicz – perkusja, instrumenty perkusyjne
+
    Maciej Maleńczuk – śpiew (12)
    Abradab – śpiew (12)

Cały świat oszalał na punkcie muzyki rockowej z lat 60 i 70. Zespół Voo Voo z racji osoby lidera dorastającego w epoce Woodstock zna ducha tej muzyki, potrafi ją grać, a jednocześnie stworzył własne, indywidualne brzmienie. Tym razem grupa zdecydowała się na współpracę z młodymi, twórczymi producentami (Emade, Maciej Cieślak), którzy korzystają z tradycyjnych, analogowych urządzeń służących do rejestracji dźwięku. Sprowokowali oni zespół do pełnego ekspresji grania w studiu, krążek został nagrany na tzw. „setkę” (muzycy grają na żywo, bez poprawek). Powstała płyta pełna gitarowej energii i analogowego, brudnego brzmienia ozdobiona niesłyszanymi do tej pory szalonymi solówkami Waglewskiego, dynamiką Stopy-Żyżylewicza, ekspresją Mateusza Pospieszalskiego i punktualnym basem Martusewicza. Singiel „Wszyscy muzycy to wojownicy”, promujący „Męskie Granie” czyli wydarzenie muzyczne lata 2010 oraz płytę Voo Voo, od wielu tygodni gości na czołowych miejscach listy przebojów PR III. Większość płyt Voo Voo oceniano jako ważne, istotne, niekiedy wybitne. Tym razem powstała płyta przełomowa oznajmiająca triumfalny powrót rock and rolla. ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

uploaded yandex 4shared mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio oboom clicknupload

back

1. Czas pomyka I 	
2. Bo Bóg dokopie 	
3. W jamkach 	
4. Co ona ma (feat. Urszula Dudziak) 	
5. Poza mną 	
6. Moja broń (feat. Anna Maria Jopek) 	
7. Ćma 	
8. Kimkolwiek (feat. Urszula Dudziak) 	
9. Klucz 	
10. Urosłem 	
11. Turczyński 	
12. Dziadu 	
13. Czas pomyka II (feat. Anna Maria Jopek)

Piotr Żyżelewicz "Stopa" - drums
Karim Martusewicz - bass
Mateusz Pospieszalski – saxophone, flute
Wojciech Waglewski – guitar, vocals
+
Urszula Dudziak  - vocals (4, 8)	
Anna Maria Jopek  - vocals (6, 13)
Rafał Smoleń  - piano

Voo Voo z kobietami to płyta Wojciecha Waglewskiego i spółki. Płyta szczególna, bowiem w jej nagraniu wzięły udział m.in. dwie niezwykłe wokalistki: Urszula Dudziak i Anna Maria Jopek. Muzycy podkreślają, że przyświecała im banalna w swojej prostocie idea. Miał być to album piękny pod każdym względem: piękny tekstowo i muzycznie. W ten sposób otrzymaliśmy 13 niezwykle nastrojowych i sennych utworów. "Za oknem nuda, nic się dzieje i dziać się nie musi... kocham Cię" - śpiewa Anna Maria Jopek w Czas pomyka II. Autorem muzyki i słów (z wyjątkiem Co ona ma) jest tradycyjnie Wojciech Waglewski. Czarujący, jesienny album. ---merlin.pl

download (mp3 @192 kbs):

uploaded yandex 4shared mega mediafire solidfiles zalivalka cloudmailru oboom

back

01. Opowieść o Ginie I
02. Opowieść o Ginie II
03. Bez obroży
04. Niedobitki
05. Ktoś mi wcześniej kazał wstać
06. Znowu mi się udało
07. 5x5 - Wzloty i upadki
08. Do nieprzyjaciół
09. Jutro obudzę się wysoki
10. Diabeł z nudów śpi
11. Sfora zmór

Jan Pospieszalski - bass guitar;
Andrzej Ryszka - drums;
Mateusz Pospieszalski - saxophone, keyboards;
Wojciech Waglewski - vocal, guitar.

Rozdział VOO VOO otwarto w połowie roku 1985. Zespół powstał w Warszawie z inicjatywy Wojciecha (WW) Waglewskiego (ur. 21.04.1953 w Nowym Sączu) - kompozytora, wybitnego gitarzysty i wtedy już... autora tekstów i wokalisty. Od pierwszego rozdziału WW będzie dostarczycielem - tak w warstwie kompozycji jak słowa - tzw. "repertuaru grupy" (bo po prostu swoich intymnych pamiętników). Po "wielkim otwarciu" z VOO VOO szybko odeszli Nowicki, Czapelski i Kurtis. Nowy skład uformował się na wiosnę roku 1986. Odtąd ważnymi filarami VOO VOO stali się: Jan Pospieszalski (ur. 29.01.1955; gitara basowa, kontrabas; niegdyś Czerwone Gitary, Marek i Wacek), Mateusz -Mateo- Pospieszalski (ur. 6.10.1965; m.in.: sax., flety proste, instr. klawiszowe, akordeon; wywodzący się z jazz-awangardowego zespołu Tie Break) oraz Andrzej Ryszka (ur. 2.02.1959; perkusja, zespoły: Tie Break, Young Power).

W roku 1988, na jesieni, zespół nagrał kolejną płytę - "Z środy na czwartek" - swoistą odpowiedź na "Zespół gitar elektrycznych". Pierwsza jej część - "środa" - zawiera Wojtkowe piosenki gdzieś jeszcze zarażone samotnym smutkiem pierwszej płyty - "Pierwszej Opowieści" ("Opowieść o Ginie 1" "Opowieść o Ginie 2", "Znowu mi się udało"). Druga - "czwartek" - znów przynosi spore zaskoczenie, czyli kompozycje wręcz taneczne. Pogodne i melodyjne. Choć osadzone w rocku, to z elementami melodyki różnych kontynentów (reggae "Do nieprzyjaciół", "Diabeł z nudów śpi" z zaśpiewami balijskimi). Wszystko wieńczy "Sfora zmor" - jedna z ulubionych piosenek Wojtka, zawierająca, jak powiada, "elementy melodyki, której nigdzie na świecie nie ma - trochę nowosądeckiej"... W warstwie tekstów czuć już zmianę. Mianowicie, więcej niż dotychczas podpatrywania i opisywania przez WW "tej przyjemniejszej z życia stron"... W zasadzie od tego albumu, tego czasu właśnie, "Budowanie Floty" będzie się już odbywać bardziej z akcentem na "czwartek" niż na "środę"... --- voovoo.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire uloz.to cloudmailru uptobox ge.tt

back