CD1
1. Beze mnie o mnie 	
2. Eroll 	
3. Son Of The Blue Sky (Abbey Mix) 	
4. Śpij mój śnie 	
5. Nie zabiję nocy 	
6. Trzy noce z deszczem 	
7. Sid And Nancy 	
8. Cień w dolinie mgieł 	
9. Rachela 	
10. Moja Baby 	
11. Cherman 	
12. Miasto we śnie 	
13. Jeden raz odwiedzamy świat 	
14. Folkowy 	
15. N'avoie 	

CD 2 
1. Gloria 	
2. O miłości 	
3. O sobie smym 	
4. A moje bóstwa płaczą 	
5. Nie stało się nic 	
6. Czy czujesz czasem co czuję ja 	
7. Sen o Warszawie 	
8. Aborygen 	
9. Jasne ulice 	
10. Amiranda (Abbey Mix) 	
11. Mamy tylko chwile 	
12. Ballada Emanuel 	
13. Eli Lama Sabachtani 	
14. Dokąd zmierzamy 	
15. Beniamin

Dwupłytowy, wydany w 2000r. album jest podsumowaniem ośmiu pierwszych (i chyba najlepszych) lat działalności Roberta Gawlińskiego i Wilków. Widać bardzo dobry dobór repertuaru (może trochę brakuje pięknej "Pozytywki", ale w sumie to drobiazg). Oprócz znanych utworów znajdziemy tutaj 2 premierowe nagrania: "O miłości" - piękna ballada poświęcona pamięci Bogdana Łyszkiewicza - wokalisty Chłopców z placu broni oraz "Beze mnie o mnie" - dynamiczny kawałek, jedna z najlepszych kompozycji Gawlińskiego. --- Paweł Kranzmann, Rovi

download (mp3 @128 kbs):

uploaded yandex 4shared mediafire mega solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio anonfiles oboom

back

1. A moje bostwa placza
2. Sen o Warszawie
3. Son of the Blue Sky
4. Folkowy
5. Eroll
6. Aborygen
7. Nie zabije nocy
8. Crazy Summer
9. Rachela
10. Spij moj snie
11. Cien w dolinie mgiel
12. Idziemy my
13. Moja "Baby"
14. Beniamin

Muzycy:
    Robert Gawliński – gitara akustyczna, śpiew
    Mikis Cupas – gitara akustyczna
    Andrzej Smolik – fortepian, harmonijka ustna, organy, akordeon
    Marek Chrzanowski – gitara basowa
    Marcin Szyszko – perkusja
+
    Alek Korecki – saksofon
    Fiolka Najdenowicz – chórki
    Piotr „Jackson” Wolski – instrumenty perkusyjne

Wilki wydają się idealnym kandydatem do zagrania ciekawego koncertu akustycznego. Na fali popularności takiego grania faktycznie coś takiego zrobili, a efektem jest płyta Acousticus Rockus. Niezwykle udana. Widać, że grupa podeszła do zadania poważnie. Przygotowano cztery premierowe kompozycje i jeden cover, a znane już utwory zostały w większości zagrane w nowy, ciekawy sposób. Poza standardowymi instrumentami, pojawiły się fortepian, organy, akordeon, harmonijka, saksofon i dodatkowe instrumenty perkusyjne. Całość zaś złożyła się na koncert, który Robert Gawliński określa mianem „totalnej hippiserki”.

Faktycznie, czuć tu ten specyficzny klimat, znakomicie czujących się, na luzie grających muzyków, słychać świetnie bawiącą się publiczność. Kameralny nastrój podkreślają choćby chóralne śpiewy w Beniaminie czy Mojej Baby. W ogóle znakomicie się słucha tej muzyki. Instrumentaliści grają swobodnie, pozwalają sobie na drobne improwizacje i urozmaicenia. Ciągle można wychwytywać jakieś smaczki, a to urokliwa partia saksofonu czy harmonijki, a to znowu znakomity pochód basu (który wypada tu doprawdy wspaniale), a to świetne plemienne odjazdy bębnów.

Utwory z dwóch pierwszych płyt niemal w komplecie wypadają bardzo dobrze – akustyczne aranżacje uwypuklają rewelacyjne melodie, a kameralny klimat sprzyja lepszemu odbiorowi i wczuwaniu się w muzykę. Może tylko Cień w Dolinie Mgieł niezbyt przekonuje w tej szybkiej, jakby zabałaganionej wersji. Za to w całość dobrze wtapiają się nowe kompozycje, szczególnie urokliwe A Moje Bóstwa Płaczą, utwór zdecydowanie na najwyższym wilczym poziomie. Energiczny Folkowy ciekawie łączy najlepsze cechy Aborygena i N’Avoie, a Śpij Mój Śnie to z klasą, bogato zaaranżowana kołysanka o przejmującej melodii. Najsłabiej wypada tu chyba trochę przekombinowany, oparty na basowym pochodzie utwór Idziemy My. Za to do bardzo udanych fragmentów należy cover utworu Czesława Niemena Sen o Warszawie – adaptacja wierna, ale zagrana tak przekonująco, że sam autor zwykł mówić, że jest to lepsza wersja, niż jego własna.

W kwestii akustycznych koncertów jest to z pewnością najwyższa klasa. I tylko szkoda, że to ostatni album Wilków przed zawieszeniem działalności, po której wznowieniu nic już nie było takie same. ---Rafał Biela, rockers.com.pl

download:   uploaded ziddu gett 4shared hostuje mediafire

back

01. Zapowiedź
02. Eroll
03. Amiranda
04. Cień w Dolinie Mgieł
05. Nie zabiję nocy
06. Aborygen
07. Rachela
08. Jeden raz odwiedzamy świat
09. Urke
10. O sobie samym
11. Nie stało się nic
12. Son of the Blue Sky
13. Gaduła Jurka
14. Baśka

Robert Gawliński – guitar, vocals
Beniamin Gawliński – guitar, keyboards
Marcin Ciempiel – baass
Mikis Cupas – guitar
Maciej Gładysz – guitar
Hubert Gasiul – drums 

Ukazało się koncertowe wydawnictwo Wilków zatytułowane "Przystanek Woodstock Live 2017". Tak o nim mówi Jurek Owsiak: "Roberta Gawlińskiego i zespół Wilki po raz pierwszy zapowiadałem ćwierć wieku temu na Odjazdach w katowickim Spodku. Zapowiedź spowodowała pęknięcie barierek, na moment nieprawdopodobny rozgardiasz i wręcz obawę o dalszą część koncertu – myślano, aby go po prostu przerwać. Po tych 25 latach emocje wcale nie opadły i zapowiadany przeze mnie na Przystanku Woodstock koncert Wilków podobnie poderwał wszystkich do fantastycznej zabawy. Tym bardziej, że repertuarowo umówiliśmy się na piękne podsumowanie twórczości kapeli. Robert swój koncert dopełnił jeszcze kilkoma ogromnymi hitami, co zachwyciło i wypełniło do reszty szczęściem woodstockową publiczność. Tak niewiele zespołów wraca z tak ogromną pozytywną energią i wspaniałą formą po 25 latach. To była noc Wilków". ---artrock.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

1."Fajnie, że jesteś"
2."Obudź mnie"
3."Bohema"
4."Cień w dolinie mgieł"
5."Heart of gold"
6."Baśka"
7."Zostać mistrzem"
8."Eli lama sabachtani"
9."Beniamin"
10."Folkowy"
11."Love story"
12."N'avoie"
13."Son of the blue sky"

Wystąpili:
    Robert Gawliński - gitara, wokal
    Mikis Cupas - gitara
    Leszek Biolik - gitara basowa
    Hubert Gasiul - perkusja
+
    Reni Jusis - wokal, fortepian
    Kasia Kowalska - wokal, gitara
    Andrzej Smolik - fortepian, flet, organy Hammonda, akordeon, harmonijka ustna, steel pan, gitara hawajska
    Antoni "Ziut" Gralak - trąbka
    Bronisław Duży - puzon
    Piotr "Jackson" Wolski - instrumenty perkusyjne
    Anna Gasiul - wokal
    Magdalena Koronka - skrzypce
    Anna Kośmieja - skrzypce
    Marta Lutrzykowska - altówka
    Sylwia Wójcik - wiolonczela

Wilki są trzecim polskim zespołem zaproszonym przez MTV do udziału w koncercie z kultowej na całym świecie serii MTV Unplugged.

Koncert został zarejestrowany 27 lutego Wilki wykonały 20 utworów w specjalnych, akustycznych aranżacjach w warszawskim Studio Buffo. Był to elitarny koncert, w niezwykłym klimacie, wyłącznie dla najwierniejszych fanów i grona najbliższych przyjaciół. Na liście piosenek znalazły się takie przeboje zespołu, jak "Elli Lama Sabachtani", "Son of the Blue Sky", "Bohema" czy "Baśka". Nie zabrakło coveru – Wilki wykonały własną wersję "Heart of Gold" autorstwa Neila Younga. Zespół wykonał również jeden premierowy utwór pt. "Obudź mnie", który powstał specjalnie z myślą o MTV Unplugged Wilki.

Zgodnie z tradycją, artyści biorący udział w "MTV Unplugged" zapraszają na scenę gości specjalnych, którzy wykonują z nimi wybrane utwory. Wilki zaprosiły do współpracy Kasię Kowalską, która w duecie z liderem zespołu – Robertem Gawlińskim – wykonała przebój "Cień w Dolinie Mgieł". Drugą artystką była Reni Jusis, która zagrała na fortepianie i zaśpiewała w utworze "Beniamin".--- muzyka.onet.pl

download:  uploaded 4shared ziddu gett mediafire hostuje

back

1 	To Co Piekne W Życiu 	
2 	Teraz Powiedz Nie 	
3 	Przez Dziewczyny 	
4 	Wenus,Tu Mars 	
5 	W Drodze Do Marzeń 	
6 	27th Floor 	
7 	Stać Się Innym 	
8 	Kocham,Bo Nienawidzę 	
9 	Na Warszawskich Ulicach 	
10 	Ona Tam Jest 	
11 	Shaman's Melody

Robert Gawliński – śpiew
Mikis Cupas – gitara
Maciej Gładysz – gitara
Beniamin Gawliński – gitara, instrumenty klawiszowe
Marcin Ciempiel – gitara basowa
Hubert Gasiul – perkusja

Poprzedni album Wilków, Światło i Mrok, był dla mnie jednym z najmilszych zaskoczeń 2012 roku. Takie utwory jak Czystego serca, Świat to fajne miejsce czy przede wszystkim Spłonąć i odejść, do tego okładka z Gawlińskim w pióropuszu - to wszystko było powrotem do najbardziej uwielbianego przeze mnie okresu kariery Wilków. Poetycko, mistycznie, szamańsko, a i nostalgicznie zarazem. I myślę, że takich jak ja, jest (było?) więcej. Szkoda, że wraz z albumem Przez dziewczyny grupa wraca jednak na ścieżki prostego, poprockowego grania, tego w którym utrzymana była jego twórczość po powrocie w 2001 roku. Jak jednak tłumaczył lider grupy w licznych wywiadach, naszła go ochota na nieskomplikowane, wyluzowane, zrelaksowane rockandrollowe,wesołe granie z wprost podaniem przekazem słownym. Trochę szkoda, że wracają na te tory... ale w swej kategorii wypadają bardzo solidnie.

Miejmy z głowy utwór tytułowy - niestety najmocniej promowany (m.in. występ w Opolu) - chyba najsłabszy, banalny, najmniej ciekawy z płyty, najbardziej kojarzący się z niekoniecznie udanymi hitami Wilków z ostatnich lat. Jest tu jeszcze kilka takich słabszych, miałkich utworów, o dziwo umieszczonych głównie na początku płyty, co może odstraszyć (Teraz powiedz nie, Wenus, tu Mars). Że można inaczej, że Wilki potrafią grać poprock z klasą nieosiągalną dla innych krajowych zespołów, pokazują nam takie numery, jak To, co piękne, Kocham, bo nienawidzę czy W drodze do marzeń, mający duch hitów Coldplaya z ostatnich lat, choć jednak - nie oszukujmy się - bliżej temu do dźwięków grupy Feel. Bardzo ładne, chwytliwe melodie, niezaprzeczalna przebojowość - nic tylko przyklasnąć. Można przyczepić się momentami aż nazbyt banalnego przekazu słownego, ale co tam... Miało być prosto, niech tak będzie. Mimo wszystko, to nie razi.

Bardzo ciekawym numerem jest anglojęzyczny 27th Floor, brzmiący jak żywcem wyjęty z którejś z pierwszych płyt zespołu, nie tylko ze względu na stylistykę, ale przede wszystkim za sprawą syna Roberta Gawlińskiego, Beniamina, który pełni rolę głównego wokalisty w tym numerze. Ducha tych dawniejszych Wilków przywołuje też niezłe, przybrudzone rockowo Ona tam jest i dwie ballady - urzekające Stać się innym i rozczarowująco banalne Shaman's Melody.

Przebojowo, prostymi dźwiękami, pozytywnie - zatem zgodnie z założeniami. Czasem - zaskakująco krótko, bo aż cztery utwory nie trwają nawet trzech minut! Do tego różnorodnie i równo. Powrót do stylistyki - jednak - Baśki czy Bohemy, ale z większym smakiem, większą klasą. --- Maciej Wilmiński, rockers.com.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to mega 4shared cloudmailru gett

back

01. Eroll 
02. Nic zamieszkują demony 
03. Son of the blue sky 
04. Amiranda 
05. Rachela 
06. Beniamin 
07. Glorya 
08. Aborygen 
09. Eli lama sabachtani 
10. Z ulicy Kamiennej 
11. Uyao 
12. Wilki 
13. Amiranda (Abbey mix) 
14. Glorya (Abbey mix) 
15. Beniamin (Abbey mix) 
16. Son of the blue sky (Abbey mix)

Muzycy:
    Robert Gawliński – gitara akustyczna, gitara basowa, śpiew
    Mikis Cupas – gitara solowa
    Maciej Gładysz – gitara rytmiczna
    Mariusz Mielczarek – saksofon
    Anja Orthodox – chórki
    Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe, chórki
    Marek Surzyn – perkusja
    Krzysztof Ścierański – gitara basowa
    Kostek Yoriadis – instrumenty klawiszowe
    Adam Żwirski – gitara basowa

Debiutancka płyta zespołu Wilki, zatytułowana po prostu "Wilki" ukazała się nakładem MJM Music PL w maju 1992 roku. Tak naprawdę "wilkowe szaleństwo" zaczęło się trzy miesiące później, w wakacje, po wydaniu trzeciego singla z piosenką "Son Of The Blue Sky". Żaden inny utwór nie był wówczas tak często emitowany w radiu i telewizji, a teledysk do tej piosenki, zrealizowany przez Kubę Wojewódzkiego, pojawiał się również w brytyjskiej MTV. Wytwórcy kaset (głównie pirackich) nie wyrabiali się z produkowaniem kolejnych egzemplarzy. Oficjalnie płyta sprzedała się w prawie półmilionowym nakładzie, a ile wydano w "drugim obiegu" nie dowiemy się już chyba nigdy. ---empik.com

download:  uploaded ziddu divshare 4shared hostuje mediafire

back

01. Nie zabije nocy
02. Crazy Summer
03. Moja Baby
04. Letnia piosenka dla Ciebie
05. Hiszpan
06. Ballada Emanuel
07. Jeden raz odwiedzamy swiat
08. Cien w Dolinie Mgiel
09. Nasze przedmiescia
10. N'Avoie
11. Slonce moja wiara
12. Kiedy nie ma juz nic (blues)
13. Indian Summer

Muzycy:
    Robert Gawliński - gitara akustyczna, przeszkadzajki, śpiew
    Mikis Cupas - gitara solowa
    Marek Chrzanowski - gitara basowa
    Marcin Szyszko - perkusja
+
    Kostek Joriadis - fortepian, organy Hammonda, syntezatory
    Robert Majewski - trąbka
    Zbyszek Bieniak – głosy

Przedmieścia to, najkrócej mówiąc, udana i twórcza kontynuacja stylu zaprezentowanego na debiutanckiej płycie. Z zachowaniem najważniejszych elementów, ale i pewnymi zmianami, świadczącymi o rozwoju. Choć niektórzy mogą powiedzieć, że zespół gra tu bardziej zachowawczo.

Faktycznie, mniej jest takich ewidentnych odlotów, religijno – mistycznych uniesień. Mniej plemiennych bębnów i obrzędowych tekstów. Jednak istota pozostaje ta sama, a grupa tym razem próbuje przekazać nam ją w inny, bardziej dosłowny sposób. Jest konkretniej pod względem muzycznym, więcej tu elektrycznych brzmień, mocniejszych utworów. Już otwierające Nie Zabiję Nocy ma ciężki, jednostajny riff z urokliwą klawiszową zagrywką, a dalej jest choćby szalona Letnia Piosenka Dla Ciebie ze znakomicie pulsującym basem, żywiołowe, kipiące rytmem Crazy Summer, Słońce Moja Wiara czy drapieżne Nasze Przedmieścia. Pojawiają się też rzeczy zupełnie nowe, nie mniej intrygujące i oryginalne, niż te wcześniejsze. Najlepszym przykładem Hiszpan, łączący potężny, riffowy podkład z rytmiką i melodyka muzyki latynoskiej – gdyby wyłączyć przestery w gitarach i dodać kastaniety, wyszłoby prawie flamenco. Podobnie zaczyna się Ballada Emanuel, której gitarowy wstęp z perkusyjną kanonadą jest chyba najmocniejszym fragmentem muzyki, jaki Wilki kiedykolwiek nagrały. Jednak po niespełna minucie wchodzi spokojne akustyczne arpeggio i utwór zmienia się, zgodnie z tytułem, w urokliwą balladę. Zaskakuje także N’Avoie, radosna, żywiołowa piosenka z gitarami akustycznymi i dęciakami, w której Gawliński śpiewa naiwnie hippisowski tekst. A to, jak zespół potrafi żonglować klimatami i gatunkami widać najlepiej, gdy porównamy ten utwór z Kiedy Nie Ma Już Nic, posępnym, ciężkim bluesem z trochę może przejaskrawionymi motywami fortepianu. Album zamyka zaś oniryczny cover The Doors – Indian Summer.

Także Przedmieścia doczekały się niemałych przebojów. Popularność zyskał sobie utwór Jeden Raz Odwiedzamy Świat, w czym z pewnością pomógł skandalizujący teledysk z nagim Gawlińskim i jego żoną Moniką. Większym hitem jest jednak Moja Baby, znakomita, pomnikowa ballada, przepełniona jakimś ogniskowym romantyzmem. Natomiast największymi artystycznymi wzlotami na tej płycie, są niezwykłe w klimacie, doskonałe melodycznie Nie Zabiję Nocy, oraz akustyczny, minimalistyczny Cień w Dolinie Mgieł.

Płyta kipi od pomysłów, zespół rozsadza inwencja. Oryginalność pierwszego albumu w żaden sposób nie zamknęła drogi do rozwijania własnego stylu na drugim. Aż szkoda, że grupa nie zdołała nagrać w tamtym okresie jeszcze jednej płyty z premierowym materiałem. ---Rafał Biela, rockers.com.pl

download:  uploaded ziddu gett 4shared hostuje mediafire

back