1. Bang Bang (3:38)
2. Everybody's Talkin' (3:44)
3. Give Me Your Love (3:22)
4. Across 110th Street (3:55)
5. Suicide Is Painless (2:57)
6. Silent Sigh (8:22)
7. Strawberry Fields Forever (5:08)
8. Deeper and Deeper (4:18)
9. Sound of Silence (4:47)

Mówią: muzyka filmowa. Myślisz: "Marsz Imperialny" Williamsa albo ludowo-jazzowa czołówka "Janosika". A przecież muzyka filmowa to nie tylko patetyczne instrumentalne tematy, ale również piosenki. Znakomite piosenki. "Absolwent" bez "Sounds of Silence"? Niewyobrażalny. "M.A.S.H." bez słodko-gorzkiej ballady "Suicide is Painless"? Nie do przyjęcia. "Nocny kowboj" bez nostalgicznego "Everybody's Talkin'"? Niepełny. Z legendą tych (i nie tylko) piosenek zmierzyła się Ania Dąbrowska, mistrzyni szlachetnego, trącącego myszką popu z ambicjami. Tym razem zresztą jej ambicje były większe, niż zwykle.

Album zatytułowany "Ania Movie" zawiera piosenki tak odległe stylistycznie i czasowo jak wspomniana wcześniej "Sounds of Silence" Simona & Garfunkela, "Strawberry Fields Forever" The Beatles, "Bang Bang" Sonny & Cher i "Silent Sigh" Badly Drawn Boy. Co połączyło tak odległe muzyczne światy? - Najważniejsze było, żebym lubiła te piosenki i chciała je śpiewać. Najpierw sama piosenka musiała do mnie trafić, a później ja musiałam trafić z jej interpretacją - mówi Ania. - Wspólnym mianownikiem jest mój zespół. Gram z nimi koncerty od kilku lat, to znakomici muzycy i fajni ludzie. Lubimy się... Dlaczego nie miałabym zrobić z nimi płyty? Spotykaliśmy się na próbach, wymyślaliśmy wspólnie formy piosenek, razem pracowaliśmy nad aranżacjami i potem razem to wszystko nagraliśmy.

Album wyprodukował Kuba Galiński, multiinstrumentalista z zespołu Ani, który chrzest bojowy przeszedł produkując dwie EPki artystki ("W Spodniach, Czy W Sukience" i "Nigdy Więcej Nie Tańcz Ze Mną"), a materiał zmiksował Bogdan Kondracki. Zespół Ani w nagraniach wsparło też grono znakomitych gości, z Zespołem Smyczkowym Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Adama Sztaby na czele.

Ognisty, gangsterski funk z filmów blaxploitation i natchniona ballada hipisowskich bardów. Jedyny w swoim rodzaju beatlesowski sznyt i pościelowa ballada z softpornowego klasyka. Na "Ania Movie" wszystko jest możliwe i wszystko jest stylowe. To pop z klasą i charakterem, aranżacyjnym rozmachem i pełnym, niemal bigbandowym brzmieniem, nawiązujący raczej do muzyki lat 60. i 70., niż komputerowo preparowanych hitów z dzisiejszych list przebojów. "Ania Movie" to zarazem zwieńczenie dotychczasowych artystycznych poszukiwań Dąbrowskiej, jak i pożegnanie wokalistki z brzmieniami retro. ---merlin.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega gett filecloudio

back

1.    "Nadziejka" - 5:35
2.    "Bawię się świetnie" - 3:47
3.    "Sublokatorka" - 4:00
4.    "Bez cienia nadziei" - 2:04
5.    "Dorosłość oddać musisz albo niepewność" - 4:06
6.    "Jej zapach" - 3:11
7.    "Przy sąsiednim stoliku" - 3:05
8.    "Na oślep" - 4:35
9.    "Jeszcze ten jeden raz" - 4:00
10.    "Kiedyś mi powiesz kim chcesz być" - 4:34

"Bawię Się Świetnie" jest bezsprzecznie najlepszą z dotychczasowych płyt Ani. Największym jej atutem są teksty i rasowe kompozycje. Jak sama powiedziała: "...w końcu poczułam wewnętrzną potrzebę żeby się otworzyć. Wcześniej unikałam opisywania własnych problemów..."

Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami Ania odchodzi na nowej płycie od charakterystycznego stylu retro, na rzecz współczesnego brzmienia. --- merlin.pl

download (mp3 @128 kbs):

uploaded yandex 4shared mediafire mega gett solidfiles zalivalka cloudmailru filecloudio anonfiles oboom

back

01 Zostań
02 Trudno mi się przyznać
03 Nic się nie stało
04 Musisz wierzyć
05 Czekam
06 Czego ona chce
07 Wiosna
08 L'Ultimo
09 Opowiedz mi
10 Już mnie nie ma w twoich planach
11 Niech zniknie cały świat

Personnel:
Bass – Bogdan 
Clarinet [Bass Clarinet] – Tomasz Duda 
Clavinet – Michał Król 
Drums – Marcin Ułanowski 
Electric Piano [Rhodes] – Bogdan 
Flute – Tomasz Duda 
Guitar – Robert Cichy 
Organ [Hammond] – Kuba Galiński 
Piano – Michał Król 
Programmed By – Bogdan 
Saxophone [Baritone] – Tomasz Duda
Trumpet – Tomasz Ziętek

Ania to ciekawe zjawisko na polskiej scenie. Jak ulał pasuje do niej to, co o sobie rymował Fisz „za bardzo pop na podziemie, za bardzo podziemny na pop” i tak też jest traktowana przez duże media i potencjalnych odbiorców. Sama zainteresowana nie wiele sobie z tego robi i uderza z drugą płytą nie rezygnując z konwencji, w jakiej był utrzymany debiut „Samotność po zmierzchu”.

Ano właśnie. Postęp czy regres? A może stagnacja? Zaczyna się miło. Ok, może nie wysiliłem się na wyszukane sformułowanie, ale jak inaczej określić piosenkę, lekko utkaną przez gitarę akustyczną, wprowadzającą niezwykle ciepły, pastelowy klimat? „Zostań” jest jak natura budzącą się do życia na wiosnę, a Ania śpiewa Zostań dziś mym kolegą. W porządku, na najbliższe 40 minut (tyle trwa „Kilka historii na ten sam temat”) zostaję, co znaczy mniej więcej tyle, że nie nakładam filtra „oczekiwań wobec Ani D na jej drugiej płycie” i podchodzę do niej max życzliwie, jak tylko życzliwie się da. Jak recenzent nie powinien. Kolejne w zestawie jest już troszeczkę zgrane przez stacje muzyczne „Trudno mi się przyznać” i wiemy, że tu „nie będzie żadnej rewolucji” (skądinąd cytat z „Wiosny”). Dominuje klimat retro (sprawdźcie te klawisze w „Nic się nie stało” czy w „Opowiedz mi”), jest akustycznie, intymnie i maksymalnie nie hitowo. Trochę jazzowo jak we wspomnianym „Nic się nie stało”, trochę funkowo („Czego ona chce”), ale ciągle jest to płyta popowa. Ania śpiewa o relacjach damsko – męskich (wow, a to niespodzianka), takie Jesień już, znów się wcześniej kończy dzień / Szukam wciąż twoich kroków, szukam cię z tracku numer 3 na płycie, jest właściwie zamknięciem w dwóch wersach tematu „o czym jest ta płyta?”. I wiecie co jest najgorsze? Fakt, że pewnie w większości recenzji drugiego longplaya Ani przeczytacie powyższe sformułowania. Nie świadczy to bynajmniej o niemożności sformułowania przez recenzentów bardziej błyskotliwych określeń, tylko o tym, że niestety ciężko pisać o tak przewidywalnym i jednowymiarowym albumie.

Jest jednak jedno „ale”. Ciągle taki pop, jaki prezentuje Ania na „Kilku historiach...” jest o niebo lepszy, niż „hity na czasie” czy inne Diody, pardon, Dody. Poważnie, nawet zacząłbym słuchać regularnie radia, gdyby podobne piosenki były promowane. Highlighty płyty? Singiel całkiem sympatycznie buja, ale moją uwagę przykuł „L’Ultimo”. Numer pozbawiony tekstu, prowadzony przez delikatne nucenie Ani, przywołujący skojarzenia z - i tu reflektory proszę, bo to nie lada komplement – Stereolab. --- Łukasz Kuśmierz, miastostudentow.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared gett solidfiles mediafire mega filecloudio

bac

1. Pamiętać chcę  
2. Tego chciałam  
3. Nie ma nic w co mógłbyś wierzyć  
4. Charlie, Charlie  
5. Czy ktoś spytać chce czemu stało się tak?  
6. Nie mogę Cię zapomnieć 
7. Zima '81 (utwór instrumentalny)  
8. Gangsta  
9. Tylko słowa zostały  
10. Inna  
11. Souvenir  

Od zawsze wiedziałam, że chcę zajmować się muzyką. Autorska płyta to było coś, o czym zawsze marzyłam" - mówi Ania, która sama komponuje i pisze teksty. Oprócz swoich piosenek na płytę wybrała też dwa niezwykłe covery: Charlie Charlie A Camp i Souvenir -OMD, nagrany wspólnie z Kubą Wandachowiczem z Cool Kids of Death. Ania ma lekkość pisania znakomitych piosenek, które - choć skrywają echa najszlachetniejszych tradycji - brzmią zarazem współcześnie i przebojowo. To po prostu zbiór znakomitych, ciepło brzmiących songów, w których znalazło się miejsce na odrobinę soulu, nieco klimatów jazzowych, easy-listeningowe dęciaki i taneczne bujanie. ---merlin.pl

Większość fanów kojarzy Anię Dąbrowską z jej „zmagań” w telewizyjnym „Idolu” (znalazła się ona w finale pierwszej edycji tego programu), jednak jej muzyczne dokonania nie ograniczają się do występów w słynnym już show.

Ania urodziła się w Chełmie, ma 23 lata. Ukończyła szkołę muzyczną I stopnia w klasie kontrabasu. "Chciałam nauczyć się podstaw, od nut przez harmonię, żeby potem umieć dogadać się z innymi muzykami" - tłumaczy. Jej pierwszym "profesjonalnym" doświadczeniem była współpraca z Andrzejem Smolikiem przy płycie Krzysztofa Krawczyka "Bo marzę i śnię", na której nagrała partie wokalne do ośmiu piosenek. Ania pojawiła się także na składance Sissy "Projekt SI 031", na której zaśpiewała w kompozycji zespołu Homosapiens.

Za całość produkcji jej debiutanckiego albumu odpowiada Bogdan Kondracki (Futro), a wśród utworów na płycie znajdziemy m.in. dwa covery: „Charlie Charlie” A Camp i "Souvenir" OMD, nagrany wspólnie z Kubą Wandachowiczem z Cool Kids of Death. --- muzyka.onet.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back

01. Z tobą nie umiem wygrać - 04:04
02. W głowie - 03:23
03. Tego chciałam - 02:59
04. Nigdy więcej nie tańcz ze mną - 02:58
05. W spodniach czy w sukience - 05:16
06. Trudno mi się przyznać - 02:57
07. Nieprawda - 03:29
08. Bawię się świetnie - 03:47
09. Nigdy nie mów nigdy - 02:52
10. Charlie, Charlie - 03:00
11. Czekam... - 03:32
12. Wiosna - 03:33
13. Bang Bang - 03:39
14. Porady na zdrady (Dreszcze) - 03:31
15. Nieprawda (Gromee remix) - 03:39

Kompilacja największych przebojów zawiera 15 utworów, pokazujących pełen przekrój i ewolucję muzycznego stylu artystki.

Listę utworów na "The Best Of" otwierają single z jej avant-popowego, delikatnie elektronicznego debiutu. Znajdziemy na niej także wszystkie przeboje z okresu fascynacji stylem retro – akustyczne, nawiązujące do polskiej muzyki lat 60. i 70. piosenki z "Kilku historii na ten sam temat", nieco bardziej eklektyczne, zagłębiające się raz w estetykę lat 50. ("Nigdy więcej nie tańcz ze mną"), raz w epokę disco ("W spodniach czy w sukience") utwory z jej trzeciego albumu, a także "Bang Bang" z albumu "Ania Movie" z filmowymi piosenkami.

Nie zabrakło także utworów z dwóch płyt, na których Ania zwróciła się w kierunku współczesnego popu – bardziej alternatywnej, słodko-gorzkiej "Bawię się świetnie" oraz przebojowej, podwójnie platynowej "Dla naiwnych marzycieli".

"The Best Of" zawiera także nigdy dotąd niepublikowany utwór zatytułowany "Z Tobą nie umiem wygrać" oraz "Porady na zdrady (Dreszcze)".

Album, ukazuje się na CD oraz limitowanym, podwójnym winylu, który powinien znaleźć się w kolekcji każdego miłośnika polskiej muzyki. ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

01. Turu tu tu...
02. Smutek mam we krwi
03. W spodniach, czy w sukience
04. Nigdy więcej nie tańcz ze mną
05. Znowu przyszło lato
06. Póki mi starczy sił
07. Bardzo lubię opowiadania o miłości
08. Jesteś jak sen o spadaniu
09. Ciągle mylę cię z nim
10. Zmieniaj mnie, gdy zechcesz

Zaledwie dwa tygodnie upłynęły od premiery najnowszego krążka Ani Dąbrowskiej, a już jest najlepiej sprzedającą się płytą w Polsce. To ważne, biorąc pod uwagę jej zawartość. Dlatego zarzut, że Dąbrowska jest sztucznie wykreowanym produktem na potrzeby zapchania rynku wydają mi się lekko przesadzone.

„W spodniach czy w sukience?” utrzymana jest w klimacie retro. Jak przyznaje sama Ania, wynika to z fascynacji latami sześćdziesiątymi. Zresztą nie tylko muzycznie daje się to odczuć: zarówno wydanie płyty (żółta okładka w duże grochy, zdjęcia Dąbrowskiej z typową dla tamtego okresu fryzurą i strojem, wkładka w postaci miniplakatu reklamującego płytę tak, jakby miał być to film), jak i klip do promującego album „Nigdy więcej nie tańcz ze mną” utrzymane są w modzie z lat 60. I od tej strony jest to z pewnością ciekawa propozycja.

Muzycznie jest to w pewnym stopniu kontynuacja „Kilku historii na ten sam temat”. Ale tylko w pewnym, bo choć pojawia się podobne tempo, mam wrażenie, że „W spodniach czy w sukience?” jest płytą dużo bardziej dopracowaną. Z zadbaniem o szczegóły, malutkie smaczki, które –choć niemal niewidoczne- wnoszą dużo świeżości do sprawdzonej już formuły. Warto w tym miejscu wspomnieć o dwóch mocnych punktach. Pierwszym z nich jest Leszek Możdżer, który „zaopiekował się” partiami fortepianu (słychać to już na wstępie przy „Turu tu tu…”), a drugim Daniel Bloom, który skomponował dla Ani „Bardzo lubię opowiadania o miłości”. Wsparty drobnymi wokalizami utwór wydaje mi się w tym przypadku dość odważnym, aczkolwiek udanym eksperymentem.

Tekstowo sprawa ma się nieco gorzej. Jak przyznaje sama autorka, nie są one jej mocną stroną, stąd też decyzja o częściowym powierzeniu tego zadania innym osobom: Karolinie Kozak i Agnieszce Szypurze. Mimo to mam wrażenie, że czegoś im brak. Nadal jest o związkach, relacjach, miłości lub jej braku i może nie byłby to problem, gdyby nie jakaś banalność przebijająca mi się przez większość tych słów. –Sztandarowym przykładem wydaje się tu „Ciągle mylę cię z nim”.

Nie jest to płyta wybitna, ale odnoszę wrażenie, że nie ma być. To jest płyta zachowawcza i bezpieczna. Ani Ania, ani pracujący z nią muzycy nie pokusili się o ryzykanctwo i dla mnie jest to odczuwalne. I, o ile w tym wypadku wydaje się to jeszcze do przejścia, bo generalnie album brzmi lekko i sympatycznie, popołudniowo może nawet, to przy następnej nie będzie już tak łatwo. --- Marta Szymanek, muzyka.pl

download: uploaded anonfiles yandex 4shared solidfiles mediafire mega filecloudio

back

1-1 	Nieprawda 	
1-2 	Gdy Nic Nie Muszę 	
1-3 	Bez Ciebie 	
1-4 	Nie Patrzę 	
1-5 	Naiwny Marzyciel 	
1-6 	W Głowie 	
1-7 	Poskładaj Mnie 	
1-8 	Oddycham 	
1-9 	Staraj się nie czuć 	
1-10 	I'm Trying To Fight It 	
	Bonus Track of Limited Edition
2-1 	W Głowie (Acoustic) 	
2-2 	Nieprawda (Acoustic) 	
2-3 	Nie Patrzę (Acoustic) 	
2-4 	W głowie (remix - Olek „Czarny HIFI” Kowalski) 	
2-5 	Constant Dreamer 	
2-6 	Hold On 	
2-7 	I'm Trying Not To... (demo „Staraj Się Nie Czuć”) 	
2-8 	Znam Na Pamięć Dalszy Ciąg

Jak śpiewa w jednej z nowych piosenek – nic nie musi. To raczej my musieliśmy czekać na nowy materiał Ani Dąbrowskiej, tym razem wyjątkowo długo. Artystka poświęciła się, bowiem życiu rodzinnemu, ale też postanowiła przemeblować swoje zaplecze artystyczne - zmieniła management, skład zespołu, producenta i wreszcie na nowo wymyśliła swoją muzykę. Na szczęście pozostawiła te elementy, które zawsze były nieodzownymi elementami jej stylu: pastelowe ciepło głosu, szlachetne melodie i szczyptę melancholii w tle.

Płyta „Dla naiwnych marzycieli” powstawała przez pół roku, w czterech różnych warszawskich studiach, z udziałem kilkunastu muzyków. – „W dużej mierze związane było to z procesem uczenia się przeze mnie produkcji muzycznej. Wszystko chciałam wypróbować na własnej skórze i na własnym portfelu. Przemieszczałam się z miejsca na miejsce i sprawdzałam, co z tego wyjdzie” – tak Ania Dąbrowska wspomina proces tworzenia i rejestracji materiału.

Brzmienie „Dla naiwnych marzycieli” to również zasługa Aleksandra Kowalskiego, lepiej znanego jako Czarny HIFI. Producenta, który choć kojarzony jest przede wszystkim z hip-hopem (z grup HiFi Banda i Monopol, a także ze współpracy m.in. z Eldo, Pezetem, Mor W.A., Sokołem i Marysią Starostą) doskonale odnajduje się w świecie kojących zwrotek i chwytliwych refrenów, co udowodnił wcześniej chociażby produkcjami dla Izy Kowalewskiej. – „Czarny HIFI rzeczywiście aktywnie działa w środowisku hiphopowym, z niego się wywodzi, ale na pewno się do niego nie ogranicza. Podczas pracy nad płytą ani razu nie zdarzyło się, żeby namawiał mnie do dorzucenia tłustego beatu” – śmieje się Ania. – „Jest otwartym człowiekiem z romantyczną wrażliwością muzyczną”.

„Dla naiwnych marzycieli” to rzeczywiście płyta rozmarzona i może nawet naiwna, ale przede wszystkim przebojowa i mimo kilku gorzkich nut, wprawiająca w pogodny nastrój. Zresztą, tego pisać nie trzeba – każdy fan muzyki w Polsce doskonale wie, jak działa głos Ani Dąbrowskiej. ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto cloudmailru gett

back