01. Pan Maleńczuk
02. Człowiek z wiekiem do trumny
03. Edek Leszczyk
04. Mani Mani
05. Nobody
06. Rebeka i Zenek
07. Pierwszy dzień w pudle
08. Recydywa i ja
09. Villon
10. Syf
11. Józef Kania
12. Nikt z Nikąd
13. Zima zima
14. Mirek Jankowski
15. Ach proszę pani
16. Postacie
17. Luty 1989
18. Święto kobiet
19. Armia
20. Sierpień w Krakowie
21. Soffe U
22. W tym mieście trudno jest żyć

Maciek Maleńczuk. Postać i indywidualność. Ekscentryk i prowokator. Autor (posługujący się też wymyślonym przez siebie językiem, którego "polsko-portugalski” użyty w "Mundialeiro” jest tylko jedną z odmian) i kompozytor. Wokalista - o jakże charakterystycznym, dźwięcznym głosie - i gitarzysta. Tradycyjny bluesman i nowoczesny, alternatywny rockman. A jeszcze - on sam uważa, że przede wszystkim! - poeta (książka "Chamstwo w państwie”). A jeszcze aktor teatralny ("Bal u Wolanda”, "Cantigas de Santa Maria”) tudzież filmowy ("Małżowina”, "Ono”). A jeszcze połówka duetów z "podmiotami wykonawczymi” tak odmiennymi, jak Voo Voo, Agressiva 69 i Zbigniew Kurtycz. A jeszcze uczestnik wielkich koncertów rocznicowych związanych z dawną (Powstanie Warszawskie) i mniej dawną (powstanie Solidarności, wprowadzenia stanu wojennego) historią Polski oraz gal benefisowych Nicka Cave’a i Tadeusza Nalepy. A jeszcze ktoś piszący dla Krzysztofa Krawczyka. A jeszcze twórca hymnu jego ukochanej Cracovii Kraków. No i to "idolowe” jurorowanie... Jest w tym wszystkim ciekawość życia i sztuki, jest chęć łamania schematów i eksperymentowania - a nie ma koniunkturalności.

Kolorowy ptak naszej pop-kultury, który nie daje się zamknąć w żadnej klatce.

Płyta pokazująca dorobek artystyczny Maćka Maleńczuka. Są tu nagrania solowe, ale także z Homo Twist i z Pudelsami. Dodatkowo, jako bonus, dołożony został fragment koncertu z KFPP w Opolu z okazji 80lecia Polskiego Radia, podczas którego Maleńczuk wystąpił wspólnie z Kurtyczem. ---empik.com

download (mp3 @VBR kbs):

yandex mediafire uloz.to solidfiles workupload

back

1. Nie mogę Ci wiele dać          play
2. Jak to dziewczyna
3. Taka bieda 	Voice – Paulina Lenda
4. Cicha woda	Voice – Zbigniew Kurtycz
5. Przy kościele
6. Alabama    Backing Vocals – Paulina Lenda                    play
7. Kolej rzeczy
8. Muzyk
9. Malowana Piosenka		Vocals – Paulina Lenda
10. Skok wzwyż
11. Pod Twoim oknem
12. Medley

Vocals [Uncredited] – Maciej Maleńczuk

Maciej Maleńczuk z zespołem Psychodancing vol 2. „Alchemia piosenki” - Druga odsłona dancingu w wykonaniu Macieja Maleńczuka z zespołem trafia do sklepów dokładnie rok po wydaniu platynowego wydawnictwa „Psychodancing”. Nowa płyta to kolejna niespodzianka dla fanów i krytyków tego niepokornego i nieulegajacego kompromisom artysty. Płyta zawiera 12 utworów, będących dowodem na to, że Maleńczuk to dziś jeden z niewielu polskich artystów który bez wahania potrafi zmierzyć się z piosenką w prawie każdej znanej formie. Na płycie znajduje się po raz pierwszy wydana piosenka laureatka konkursu Premier Opole 2009 "Nie mogę ci wiele dać" oraz wiele innych rewelacyjnie zaśpiewanych i zagranych coverów jak i nowych autorskich kompozycji. ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to solidfiles global.files workupload

back

1. Koledzy 
2. Can't Judge Book 
3. Diabel w wiosce 
4. Luty 89 
5. Niech zyje wojna 
6. Bal na Gnojnej 
7. Komu dzwonia 
8. Piosenka meska z glosem ludzkim 
9. Praca na saxach 
10. Ring of fire 
11. Antoni Radwan 
12. Bo Bog dokopie 
13. Biust 
14. Who Do You Love 
15. Kaczory 
16. Niedziela bedzie dla nas 
17. Adam

Harmonica – Bartosz Łęczycki
Music By – Maciej Maleńczuk (tracks: 3, 4, 9, 11, 15, 17), Wojciech Waglewski (tracks: 1, 8, 12, 13)
Trumpet, Tuba – Antoni "Ziut" Gralak
Vocals, Guitar – Maciej Maleńczuk
Vocals, Guitar, Sitar, Percussion – Wojciech Waglewski

Aby sięgnąć do korzeni wspólnego projektu Maćka Maleńczuka i Wojciecha Waglewskiego, należy cofnąć się do Warszawy A.D. 2005, kiedy to podczas XIII Festiwalu Filmowego FeFe Felliniada obaj artyści pokazali się razem na scenie i wykonali kilka luzackich numerów. Niby nic zobowiązującego, ot taki jednorazowy występ. Tak też można było myśleć, aż do momentu pojawienia się w sklepach muzycznych płyty „Koledzy”.

Album juz przed samym ukazaniem budził nie małe emocje i było o nim głośno. Nic dziwnego. M.M. i W.W. to persony nie lada, a że charaktery mają różne i różną publiczność skupiają, pytanie o to, jaka będzie ich wspólna płyta, samo cisnęło się na usta. Zanim jednak o tym napiszę, zadam jedno, chyba dość abstrakcyjne pytanie. Co robią koledzy gdy raz na jakiś czas się spotykają? a) idą na spacer nad rzekę b) czytają sobie na głos fragmenty „Pana Tadeusza” c) szukają knajpy gdzie tanie i dobre piwo dają. Oczywiście chodzi o odpowiedź A...

W ten oto niewinny sposób starałem się was nieco naprowadzić na to, jacy ci Koledzy są. Jeśli istnieje bowiem w dzisiejszym świecie jeszcze pojęcie „muzyki knajpiarskiej” , to Kolegów do tej szufladki możemy spokojnie wrzucić.. 14 kompozycji przesączonych tanim alkoholem i „ubrudzonych” dymem papierosowym jakiejś nieznanej marki. Do tego niewybredne teksty i alkoholowa maniera. I w tym momencie w zasadzie mógłbym zakończyć swoją recenzję. No bo co jeszcze można dodać? Może to, że muzycy odświeżają swoje stare i jare kawałki ( „Bo Bóg Dokopie”, „Antoni Radwan” ), coverują Johnego Cash'a ( „Ring of Fire” ), Williego Dixona ( "Can`t Judge Book" ) polskiego grajka Stanisława Grzesiuka ( „Niech żyje wojna” ) czy grają też premierowo ( tytułowi „Koledzy” ). Całość zwarta w luźny, bezkompromisowy i lekko gitarowy blues, który to gatunek tylko i wyłącznie mógł pogodzić muzyczne światy obu Panów. Jest radośnie, pozytywnie, niechlujnie. Artyści trochę narzekają na otaczający ich świat, trochę opowiadają o swoich znajomych, komentują politykę i dają dobre rady w stylu „Jeśli życie chcesz zmarnować, za granicę jedź pracować”. Warte przemyślenia prawda?

W sumie nie jest to płyta zła. Ale porywająca także nie. Rafał Wojaczek, pewnie Kolegów by pokochał. Kilku jemu współczesnych zapewne także. Ale czasy i gusta się zmieniają, i nie wiem czy dzisiaj taka forma muzycznej ekspresji się sprawdza i ma swoich fanów. Jeżeli tak, to bardzo dobrze, natomiast jeśli nie to chyba też nic wielkiego się nie stanie. --- Kamil Downarowicz, muzyka.pl

download (mp3 @VBR kbs):

yandex mediafire uloz.to solidfiles workupload

back

1. Intro 
2. Duety 
3. Ande Le More 
4. Wakacje z blondynka 
5. Andromantyzm 
6. Barman 
7. Kaczory 
8. Absolutnie 
9. Edek Leszczyk 
10. Kronika podrozy - czyli ciuchcia w nieznane 
11. Bo to sie zwykle tak zaczyna 
12. Plonaca stodola 
13. Twarze przy barze

Krytycy, którzy mieli już wcześniej pretensje do Macieja Maleńczuka za jego skłonność do nizinnych form piosenkarskich, co ujawniał w takich choćby przebojach jak „Dawna dziewczyno”, mogą odczuwać rodzaj złośliwej satysfakcji. Bo oto Maleńczuk poszedł na całość i nagrał płytę w klimatach knajpianych, gdzie znalazły się między innymi opracowane na nowo stare przeboje, jak „Wakacje z blondynką”, „Płonie stodoła” czy „Bo to się zwykle tak zaczyna”, oraz premierowe piosenki (np. „Barman”) udające tak zwaną twórczość „do kotleta”.

Płyta „Psychodancing” jest zaiste zwodnicza: każda z piosenek nadaje się do niewyrafinowanej zabawy tanecznej, ale jednocześnie zawiera właściwą Maleńczukowi przewrotność i nieco bardziej subtelne ucho odkryje tu bez trudu pastiszowy dystans do konwencji. Ważne, że Maleńczuk w całej pełni ujawnia swój wokalny talent, pokazuje, że zaśpiewać może wszystko i ta jego zabawa z niby-plebejskim gustem ma w sobie naprawdę dużo wdzięku. W końcu czasami warto zagrać coś dla ludzi.---Mirosław Pęczak, polityka.pl

download:  uploaded ziddu gett 4shared divshare

back

1. Tanie dranie
2. Smutny deszczyk
3. Utwierdź mnie
4. Moja dziewuszka
5. W czasie deszczu          play
6. Shimmy szuja
7. No co
8. Tango kat
9. Zmierzch
10. Szarp pan bas
11. Bez Ciebie               play

Clarinet, Bass Clarinet – Tomek Grzegorski
Contrabass – Michał Jaros
Electric Piano [Rhodes], Organ [Hammond] – Michał Wróblewski
Guitar, Banjo – Zbyszek Szmatłoch
Percussion – Gerard Niemczyk
Violin, Viola – Michał Jelonek
Vocals – Ewelina Flinta, Kayah, Maciej Maleńczuk, Paweł Kukiz, Renata Przemyk

Założeniem artystów było ponowne nagranie niezapomnianych utworów przypominając absolutną klasykę rozrywki telewizyjnej, jaką niewątpliwie jest Kabaret Starszych Panów. Gościnnie na płycie zaśpiewały Kayah, Renata Przemyk oraz Ewelina Flinta.

„Starsi Panowie” to pierwszy wspólny projekt Maleńczuka i Kukiza, choć obaj pracowali już przy płycie albumie „Słoneczna strona miasta” zespołu Yugopolis.

download (mp3 @VBR kbs):

yandex mediafire uloz.to solidfiles global.files workupload

back

1		Gekon	2:36
2		Petite Fleur 	5:01
3		Snobby Bobby	4:22
4		Tell Me That You Want Me	3:06
5		La Grande Bouffe 	4:57
6		Melodia na trzy oddechy 	3:18
7		Mr Syms 	6:36
8		Ach, Proszę Pani 	3:35
9		Jazz Is Dead 	2:53
10		Johnny Walker 	3:10
11		Paris	3:53
12		Devil Woman	5:29

Maciej Maleńczuk - saxophone, vocals
Darek Tarczewski - piano
Przemek Sokół - trumpet
Andrzej Laskowski - bass
Tobias Hass - drums

Pan Maleńczuk jest artystą nieobliczalnym i jednocześnie niezwykle pracowitym - rzadkie połączenie - bywalec wszystkich ważnych wydarzeń Jazzowych znawca gatunku i niekwestionowany koneser Jazzu - w końcu postanowił sam uprawiać ten wspaniały gatunek. Zdając sobie sprawę iż Jazz zabrnął w ślepą uliczkę intelektualizmu i przestał być muzyką funkcjonalną zaproponował jazz rytmiczny nieco prymitywny (punkowy drummer!) i tak naprawdę doskonale nadający się do tańca. Gdybym organizował bankiet wziąłbym właśnie to -pozbawione cierpkiego humoru i brutalnego czasem tekstu jakim posługuje się Maleńczuk - jazzowe i dancingowe kompozycje które świetnie nadają się do niczym nieskrępowanej zabawy - a jednocześnie nie jest to gówniane disco polo.

Oprócz zgrabnych i rytmicznych kompozycji własnych, saksofonista(!) Maleńczuk razem ze swoim Kwintetem grają nieśmiertelne utwory dancingowe takie jak: Le Grande Bouffe, Ritorno a Suriento, La Paloma, Un pettit Fleur, Tequilla, Cantare la Luna ? Gato Barbieriego

Maleńczuk również i tutaj śpiewa ( ach proszę pani , święto kobiet devil woman) lecz nie jest to główna oś - osią jest funkcjonalność, użytkowość tej muzyki coś co Jazz utracił i przestał być potrzebny - mała obsesja M. stąd nazwa Jazz for Idiots. Winą jazzmanów jest intelektualizm i scholastyczne wyrafinowanie - skutecznie odsunęło to szeroką widownię ? tutaj tego nie ma- jest pewien pierwotny zgrzyt i dużo rytmu i co nie bez znaczenia - nie trzeba być koneserem a wręcz można i trzeba być idiotą. ---biletyna.pl

Zespół Psychodancing zakończył działalność – ogłosił Maciej Maleńczuk i ruszył w trasę koncertową z zupełnie nowym projektem – „Jazz For Idiots”. Zmęczony przeciągającym się stażem dancingowego, i jak sam określił „biesiadnego” pop-artysty Maleńczuk zapragnął zbliżyć się stylistycznie do swoich jazzowych guru z lat młodości i późniejszych. Jak sam twierdzi, jazzem fascynował się od kołyski i wie o nim wszystko. Artysta od wielu lat ćwiczył grę na saksofonie, choć nigdy nie sądził, że zdobędzie się na publiczne z tym instrumentem występy. Podjął jednak wyzwanie i jak zwykle wpadł na innowacyjny pomysł, jakim jest jazz użytkowy, jazz dla każdego, jazz dla wszystkich nas, czyli „Jazz For Idiots”.

Płyta „JFI” to kompilacja standardów takich jak „Devil Woman” w nowym aranżu, utworów autorskich o wdzięcznych tytułach typu „Snobby Bobby”, jak również starych melodii MM w nowej, jazzowej odsłonie. Album jest w przeważającej części instrumentalny, ale wielbiciele wokalu Artysty też znajdą w nim coś dla siebie.

Muzycy Jazz For Idiots, wraz z MM, ruszyli w promocyjną trasę koncertową jeszcze przed wejściem do studia, a zatem w chwili ukazania się płyty są w świetnej formie, są zgranym bandem, a Maciek ma nadzieję rzucić na kolana wszystkich idiotów i idiotki (chętniej te drugie). ---empik.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to solidfiles global.files workupload

back