01. Już lecą
02. Marzenie żółwia (Ucieczka z więzienia)
03. Już nie mogę
04. Nocne zjawy
05. Zwiędłe kwiaty
06. Nasz jedyny świat
07. Och alleluja
08. Praca i dom
09. Daj mi swój znak
10. Tysiąc planet
11. Rock 'n' Roll biznes
12. Chyba umieram (1983)
13. Twoje życie (1983)
14. Och Lila (1983)
15. Kara śmierci (1983)
16. Nic więcej mi nie trzeba (1985)
17. I znowu koncert (1985)
18. Mała Maggie (1984)

Andrzej Siewierski - guitar, vocals
Jacek Perkowski - guitar, backing vocals
Dariusz Grudzień - bass guitar, backing vocals
Marcin Grochowalski – drums, backing vocals

Album zawiera utwory zamieszczone pierwotnie na płycie winylowej wydanej w 1986 r. przez Klub płytowy „Razem”, a dodatkowo siedem bonusów (m. in. "Chyba umieram", "Och Lila" oraz "Mała Maggie").

Azyl P. powstał w 1982 w Szydłowcu, składał się z czterech członków, wcześniej muzyków zespołów The Pockets i Rezerwuar. Pierwszy skład Azylu tworzyli: Andrzej Siewierski (gitara, wokal), Leszek Żelichowski (gitara), Darek Grudzień (bas) i Marcin Grochowalski (perkusja).

Rok później Azyl P. zakwalifikował się do finału Ogólnopolskiego Turnieju Młodych Talentów, którego pomysłodawcą i przewodniczącym jury był legendarny Franciszek Walicki. Koncert finałowy odbył się w warszawskim kinie Klub podczas którego z finałowej dziesiątki wykonawców biorących udział w turnieju jury wyłoniło zwycięzców - dwa zespoły, przyznając im dwie równorzędne drugie nagrody, nie przyznając nagrody pierwszej. Tymi zespołami był Azyl P. i Klaus Mittwoch. Nagrodą za zwycięstwo była sesja nagraniowa w studiu firmy Tonpress gdzie Azyl P. nagrał dwa utwory: "Twoje Życie" i "Chyba umieram". Ten drugi bardzo szybko trafił na listę przebojów radiowej Trójki gdzie w ciągu kilku tygodni uplasował się na ósmym miejscu. Po sukcesie "Chyba umieram" decydując sie na emigrację zespół opuścił Leszek Żelichowski, a jego miejsce zajął gitarzysta grupy Madame - Jacek Perkowski. W tym samym czasie managerami Azylu P. zostali Grzegorz Kuczyński i Robert Tomaszewski.

Jesienią 1983 roku w studiu Tonpressu Azyl P. dokonał nagrań kolejnych dwóch piosenek: "Och Lila" i "Kara Śmierci". "Och Lila" stając się jednym z najbardziej dynamicznych utworów polskiej muzyki rockowej szybko znalazł się na trzecim miejscu Listy Przebojów Trójki.

1984 to rok największego przeboju grupy "Małej Maggie". Dzięki niemu Azyl P. osiągnął szczyty popularności w Polsce - nie kwestionowane pierwsze miejsce telewizyjnych Przebojów Dwójki i drugie listy radiowej Trójki. Do dziś Azyl P. kojarzony jest z tym utworem, - po dwudziestu latach nadal przypominany jest przez stacje radiowe i telewizyjne. Sukces Azylu P. ugruntowała duża trasa koncertowa podczas której dokonano nagrań na pierwszą długogrającą płytę zespołu Live, na której znalazły się największe przeboje grupy. Wbrew oczekiwaniom fanów niski nakład płyty wydanej przez Klub Płytowy Razem ograniczył jej dostępność i popularność zespołu. Wiosną 1985 roku Azyl P. nagrał kolejny singiel na którym znalazły się "I znowu koncert" i "Nic więcej mi nie trzeba". Ich ograniczona do minimum promocja radiowa spowodowała coraz większą niechęć muzyków do nowych produkcji. Jednak w październiku tego roku zespół postanowił nagrać swoją pierwszą studyjną, długogrającą płytę zatytułowaną Nalot. Muzycznie nowy materiał zawierał dużo cięższy charakter połączony z tekstami utwotów, których treść obnażała siermiężność końca stanu wojennego, brak wiary w lepszą przyszłość ("Nasz jedyny świat", "Praca i dom"). Nagrania jedenastu piosenek dokonano w studiu Teatru Stu w Krakowie w ciągu czterdziestu godzin. Bez żadnej promocji radiowej Nalot rozchodzi się w ograniczonym nakładzie 1000 egzemplarzy głównie wśród wiernych fanów zespołu.

Rok 1986 to początek końca Azylu P. Podczas jednego z koncertów wskutek wysiłku Marcinowi Grochowalskiemu odkleiła się siatkówka oka co wyeliminowało go z muzycznej aktywności. Jego miejsce zajął Jarosław Szlagowski znany głównie z Oddziału Zamkniętego i Lady Pank. Zmęczeni całą sytuacją muzycy postanawili zakończyć działalność zespołu. Z całej czwórki muzyków tylko Jacek Perkowski kontynuował muzyczną działalność przewijając się przez takie zespoły jak m.in. Kobranocka, Harley Davidson, De Mono i T.Love. Dariusz Grudzień jako basista zespołu IRA wprowadził go na polska scenę muzyczną. --- sklep.polskieradio.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire zalivalka cloudmailru uplea

back

01. Już lecą - 03:34
02. Nocne zjawy 03:38
03. Marzenie żółwia (Ucieczka z więzienia) - 03:01
04. Nasz jedyny świat - 03:37
05. Kara śmierci - 04:17
06. Już nie mogę - 02:24
07. Nic więcej mi nie trzeba - 03:17
08. I znowu koncert - 03:28
09. Tysiąc planet - 04:50
10. Och Lila - 03:18
11. Praca i dom - 03:26
12. Daj mi swój znak - 04:24
13. Zwiędłe kwiaty - 04:20
14. Mała Maggie - 02:23
15. Twoje życie - 05:39
16. Och Alleluja! - 03:39
17. Rock'n'roll biznes - 03:22

Andrzej Siewierski - vocals, guitar
Dariusz Grudzień - bass guitar, vocals
Marcin Grochowalski - drum, vocals
Jacek Perkowski - guitar, vocals
+
Jarosław Przybylski - piano (13)

Azyl P. - polski zespół muzyczny wykonujący muzykę rockową, założony w 1982 roku w Szydłowcu. Zespół prezentował melodyjną odmianę hard rocka (jego brzmienie porównywane było do grupy Slade), a na jego koncie można spotkać takie przeboje jak: "Chyba umieram", "Och Lila" czy "Twoje życie". Największy sukces komercyjny przyniósł grupie utwór "Mała Maggie", będący jej największym hitem po dzień dzisiejszy. W czasach największej popularności zespołu, występowali w nim: Andrzej Siewierski (śpiew, gitara), Dariusz Grudzień (gitara basowa), Marcin Grochowalski (perkusja) i Jacek Perkowski (gitara solowa).

Nazwa zespołu była skrótem do wyrażenia azyl polityczny i w zakamuflowany sposób nawiązywała do sytuacji politycznej w kraju w okresie stanu wojennego. Na scenie muzycznej Azyl P. zaistniał w 1983 roku, otrzymując razem z zespołem Klaus Mitffoch drugą nagrodę na Ogólnopolskim Turnieju Młodych Talentów - kontynuacji Festiwalu Młodych Talentów (pierwszego miejsca wówczas nie przyznano). Skład zespołu tworzyli: gitarzysta i wokalista Andrzej Siewierski, gitarzysta Leszek Żelichowski, basista Darek Grudzień i Marcin Grochowalski grający na bębnach. W nagrodę otrzymali możliwość nagrania w profesjonalnym studiu dwóch utworów: "Twoje Życie" i "Chyba umieram". W tym samym roku Żelichowski opuścił zespół, a jego miejsce zajął Jacek Perkowski. Jesienią 1983 roku zespół nagrał kolejne dwie piosenki: "Och Lila" i "Kara Śmierci". Ponadto wystąpił na Festiwalu Muzyki Rockowej - Rockowisko ’83.

W roku 1984 odbyły się kolejne festiwalowe występy zespołu, m.in. na Rock Arenie, festiwalu w Jarocinie oraz wydarzeniu muzycznym Rock Nad Bałtykiem w Kołobrzegu. W efekcie tego, w 1985 roku wydany został pierwszy album długogrający zespołu - Live. Rok później, w 1986 ukazał się album studyjny Nalot rozchodząc się w ograniczonym nakładzie 1000 egzemplarzy, głównie wśród wiernych fanów zespołu.

Zespół po raz pierwszy zawiesił działalność. W trakcie przerwy od koncertowania, w 1996 roku zespół zarejestrował oficjalne demo z niewydanym nigdy do tej pory materiałem. Wśród utworów zamieszczonych na kasecie MC znalazła się m.in. ballada "Jest jeszcze na Ciebie czas". W czerwcu 2004 zespół podjął pierwszą próbę reaktywacji. Rok później do sieci wyciekły nowe nagrania Azylu - "Buty czerwone" i "Pod wiatr". 28 grudnia 2007 roku Andrzej Siewierski popełnił samobójstwo, rzucając się pod koła pociągu.

Zespół zawiesił działalność po raz drugi. Od 2015 roku Azyl P. ponownie koncertuje. Tego samego roku, tymczasowym wokalistą zespołu został Marcin Czyżewski, z którym nagrano akustyczne wersje utworów "Chyba umieram" i "Mała Maggie". W 2017 roku zespół wydał drugi album live zatytułowany Azyl P. i Przyjaciele - Koncert w Trójce wzbogacony o studyjny utwór "Co ja wiem" z gościnnym udziałem Macieja Silskiego w roli wokalisty. Obecnie zespół koncertuje w towarzystwie Macieja Silskiego.

Obecni członkowie Dariusz Grudzień - gitara basowa (od 1982); Marcin Grochowalski - perkusja (od 1982); Bartek Jończyk - gitara (od 2015); Maciej Silski - śpiew (od 2016, gościnnie). Byli członkowie Andrzej Siewierski - śpiew, gitara (1982-2007, zmarł w 2007); Leszek Żelichowski - gitara (1982-1984); Jacek Perkowski - gitara (1984-1986, 2015-2016); Jarosław Szlagowski - perkusja (1986); Marcin Czyżewski - śpiew, gitara akustyczna (2015-2016). ---polskirock.art.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

01 - Zapowiedz [03:36]
02 - Juan Carlos Cano - Chyba Umieram [05:23]
03 - Juan Carlos Cano - Dajcie Mi Azyl [04:37]
04 - Juan Carlos Cano - Nic Wiecej Mi Nie Trzeba [04:33]
05 - Titus - Twoje Zycie [05:52]
06 - Titus - Och Lila [04:09]
07 - Anna Brachaczek - Daj Mi Swoj Znak [05:09]
08 - Maciej Silski - Juz Leca [03:26]
09 - Maciej Silski - Kara Smierci [04:10]
10 - Maciej Silski - Praca I Dom [04:30]
11 - Krzysztof Jary Jaryczewski - Buty Czerwone [04:59]
12 - Marek Piekarczyk - Zwiedle Kwiaty [05:33]
13 - Marek Piekarczyk - Och Alleluja [05:07]
14 - Anna Brachaczek - Mala Maggie [04:40]
15 - Maciej Silski - Co Ja Wiem [03:56]

Azyl P. obecnie to:
Dariusz Grudzień - bass
Jacek Perkowski - guitar
Marcin Grochowalski - drums
+
Maciej Silski - vocals

Azyl P. to niewątpliwie legenda polskiej muzyki rockowej. Zaczynali w latach 80-tych jako laureaci Ogólnopolskiego Turnieju Młodych Talentów. Na swoim koncie maja takie przeboje jak Mała Maggie, Chyba Umieram, Och Lila czy Kara Śmierci. Jednak po kilku latach działalności słuch o nich zaginął...aż do teraz.

W 2017 roku Azyl P. obchodzi swój jubileusz 35 – lecia powstania zespołu. Z tej okazji w czerwcu br. w radiowej Trójce odbył się koncert zespołu z udziałem zaproszonych gości zatytułowany „Azyl P. i Przyjaciele”. Na scenie pojawili się Marek Piekarczyk, Ania Brachaczek, Titus, Krzysztof Jaryczewski, Maciej Silski i Juan Carlos Cano.

Podczas koncertu „Azyl P. i Przyjaciele” zespół zaprezentował największe swoje przeboje. Album jest zapisem koncertu w Trójce który odbył się 22.06.2017 r. w Trójce. --- sklep.polskieradio.pl

Byli objawieniem początku lat 80 – tych, a największą popularność zdobyli po triumfie w Ogólnopolskim Turnieju Młodych Talentów, który stał się jednocześnie trampoliną do wielkiej kariery. Nazwa zespołu odnosi się oczywiście do sytuacji politycznej w jakiej była Polska w ówczesnych latach i oznacza dosłownie „azyl polityczny”. I takim azylem dla społeczeństwa była wówczas ich muzyka, a takie hity, jak: „Mała Maggie”, czy „Chyba umieram” stale gościły w rozgłośniach radiowych. W 1986 roku z różnych powodów kapela zaprzestała działalności i dopiero po 18 latach muzycy postanowili po raz pierwszy reaktywować Azyl P. – niestety tragiczna śmierć lidera i założyciela Andrzeja Siewierskiego w 2007 roku ponownie spowodowała zawieszenie działalności.

Przed wakacjami bieżącego roku Azyl P. wraz z przyjaciółmi zagrał koncert w studiu im. Agnieszki Osieckiej, a okazja była wyjątkowa, gdyż właśnie w tym roku przypada 35 rocznica powstania zespołu. Efektem wyjątkowego wydarzenia jest koncertowy album zaprezentowany przed kilkoma dniami. Co tu wiele pisać – muzycy zaprezentowali prawdziwą rock and rollową jazdę bez trzymanki. Znane przeboje sprzed kilkudziesięciu laty brzmią niezwykle energicznie, hard rockowe riffy, szybkie tempo i tak charakterystyczna dla zespołu melodyjność powodują prawdziwy zawrót głowy. Wśród wokalistów zaproszonych do wspólnego grania usłyszeliśmy Anię Brachaczek, Marka Piekarczyka, Titusa, Macieja Silskiego, Krzysztofa Jaryczewskiego i Juan Carlosa Cano. Prawda, że wygląda to imponująco? Wszystkie głosy idealnie wkomponowały się w muzykę prezentowaną przez Azyl P., co jedynie potwierdza wielkość przedstawionych osób. Największą niewiadomą przed przesłuchaniem krążka była dla mnie obecność Juana, który swego czasu wygrał popularny program The Voice of Poland. Oczywiście powodem niepewności nie były wybitne umiejętności głosowe wokalisty, a język polski w którym przyszło mu śpiewać podczas koncertu. Okazuje się jednak, że Juan poradził sobie bardzo dobrze w wykonywanych przez siebie utworach, a jego momentami słyszalny hiszpański akcent stał się jedynie uatrakcyjnieniem występu.

Należy również wspomnieć, że prócz starych hitów, muzycy zaprezentowali również premierowy utwór „Co ja wiem”, który jest nawiązaniem do charakterystycznego stylu Azylu zapoczątkowanego dokładnie 35 lat temu, a refren potrafi skutecznie utkwić w pamięci słuchacza. Azyl P. bez lidera Andrzeja Siewierskiego nigdy nie będzie już taki sam – to fakt. Jednak dzięki takim koncertom, takim wydawnictwom członkowie zespołu oddają również hołd swojemu przyjacielowi i robią to w piękny sposób. Panowie idźcie tą drogą jak najdłużej, nie dajcie o sobie zapomnieć. --- Paweł Kulpa, wyspa.fm

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to mega 4shared cloudmailru gett

back