01. Dziewczyny
02. Mentolowe Papierosy
03. Krew Na Księżycu
04. Pudelek
05. Młodzi
06. Śmierć W Tesco
07. Życie
08. Pies
09. Mr Hui
10. Historia Morderstwa
11. Plan Motywacyjny
12. Mail Od Umarłego
13. M Jak Morderstwo

Arek Jakubik – vocals
Paweł Derentowicz – guitar
Mario Matysek – bass
Jan Prościński – drums
Radek Kupis – keyboards

Cóż za debiut młodego zespołu! – chciałoby się napisać. Ale nie wypada, bo grupę Dr Misio tworzą panowie po czterdziestce, ze sporym doświadczeniem na karku. Frontman, Arkadiusz Jakubik, to aktor (ostatnio z głośną rolą w Drogówce), który w przeszłości parał się też śpiewaniem. Współtworzący z nim większość kompozycji Paweł Derentowicz zaczynał w zespole Edyty Bartosiewicz. Za warstwę literacką odpowiada zaś Krzysztof Varga, który może nie kojarzy się z tekstami piosenek, ale wydał kilka rock’n’rollowych powieści, z Tequilą na czele (a jest tu jeszcze liryka Marcina Świetlickiego). Powiedzmy więc, że mamy do czynienia z literacko-muzyczną supergrupą. Zasługującą na tę nazwę także ze względu na jakość swojego dokonania.

Warto zacząć od – bardzo tu ważnych – tekstów. To porcja mocnej poezji, oscylującej wokół tematów ostatecznych i zarazem łapiącą kawałek naszej współczesności. Spójrzmy na Mail od umarłego: Codziennie w mojej skrzynce/ znajduję spama od trupa (...) pisze do wszystkich przyjaciół/ powiększ sobie penisa. Albo Śmierć w Tesco: Jestem stałym klientem śmierci/ zbieram punkty faktury/ program lojalnościowy... Pełno tu męskiego strachu przed przemijaniem (Życie, Młodzi) i brutalnego autokrytycyzmu (Mr Hui, Historia morderstwa). Najlżejsze są opowieści o związkach, oczywiście nieudanych (Mentolowe papierosy, Dziewczyny). No dół, po prostu. Jeśli jednak mogę użyć porównania do filmów Smarzowskiego – choć wiem, że lider traktuje te światy rozdzielnie – ponury klimat bywa perwersyjnie wciągający. Niezależnie od wieku i płci słuchacza.

Towarzyszy temu muzyka z pogranicza garażowej alternatywy (Mail od umarłego), zimnej fali (Historia morderstwa) i trochę zapomnianego zjawiska z końca lat 80., jakim była Krajowa Scena Młodzieżowa (Młodzi). Piosenki nie aspirują oczywiście do przebojowości, nikt ich przy reklamach jogurtu nie puści, ale kilka wpada w ucho. Na przykład Krew na księżycu z kompozytorskim udziałem Olafa Deriglassofa, który pełnił też rolę producenta muzycznego całości. O wykonaniu nie ma się co rozpisywać – zawodowstwo. Ważne, że Jakubik jako wokalista jest wiarygodny. Nie ma tu żadnej aktorskiej koturnowości, może tylko mało który rockman ma tak wyrazistą dykcję...

I jeszcze punkt za pomysł z umyślnie podniszczonym opakowaniem płyty CD. Nikt nie ma identycznie porysowanego egzemplarza! ---Bartek Koziczyński, terazrock.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back

01 – Pogo
02 – Pedagogika
03 – Sekta
04 – Modlitwa
05 – Metro
06 – Powstaniec
07 – Hipster
08 – Klub Trup
09 – Ona Wie
10 – Wrzesien
11 – Parada
12 – Sam Sobie

Arek Jakubik - vocals
Paweł Derentowicz - guitar
Mario Matysek - bass
Radek Kupis - keyboards
Janek Prościński - drums

Na pierwszą płytę pracuje się przez całe życie. Zbiera obserwacje, doświadczenia, emocje. Ogląda świat i wypluwa jego obraz.

Na drugą płytę mieliśmy dwa i pół roku. Czujemy jakby minęło dwadzieścia pięć. I mamy wrażenie, że dopiero teraz obraz tego świata jest pełny. Muzycznie i tekstowo.

Doktor Misio ustatkował się, przesiadł z kanapki psychoanalitycznej na lekarski fotel. Siatkowane podkoszulki zamienił na garnitury. Na pierwszej płycie był szukającym pomocy chorym psychicznie pacjentem. Teraz zamienił się w stawiającego diagnozę cynicznego obserwatora. Dojrzeliśmy, posiwieliśmy, posunęliśmy się mentalnie w latach, ale zawsze pozostaniemy wierni rockandrollowej energii i estetyce.

Płyta „POGO”, podobnie jak poprzednia „MŁODZI”, penetruje wnętrze człowieka, jego bebechy, wchodzi do najbardziej pokręconych zakamarków jego głowy. Jak zawsze śpiewamy o rzeczach najważniejszych, eschatologicznych, o przemijaniu, miłości i śmierci. „Maszyna czasu i śmierci”, która pojawia się między utworami, nazywa świat, o którym chcemy na tej płycie opowiedzieć. Sprawia też, że wbrew naszym czasom, archaicznie, a może bardziej anarchistycznie, powracamy do idei płyty konceptualnej. Zabierającej słuchacza w 46-to minutową podróż. Bez chwili wytchnienia.

Ale na „POGO” Doktor Misio najbardziej chyba próbuje skonfrontować się z miłością. Miłością depresyjną, smutną, tragiczną, bezsensowną, wypłowiałą czy ekstatyczną. Misiową. Próbuje też określić swoją tożsamość. Szuka swoich cmentarzy, mogił. Zderza się z Polską. Nie przypadkiem na płycie znalazła się piosenka z tekstem Cypriana Kamila Norwida. Ale jesteśmy wierni naszym autorom. Krzyśkowi Vardze i Marcinowi Świetlickiemu. Nikt lepiej od nich nie opisałby tego co siedzi w środku Dr Misio.

Muzycznie zostaje po staremu. Pięciu facetów. Każdy z innej muzycznej planety. I ciężki, agresywny rock'and'roll jako wypadkowa ich eklektycznych gustów. Trzeba wspomnieć jeszcze o producencie muzycznym tej płyty – Olafie Deriglasoffie. Pomógł nam bardzo. Otworzył muzyczny zawór, z którego polała się nasza krew, pot i łzy, a w swoich kompozycjach przestrzeni „międzyutworalnej” dołożył mrocznego ducha. Dobrze, że go spotkaliśmy. --- universalmusic.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire cloudmailru uplea ge.tt

back