01. Fallen Angel - 05:43
02. I Spit in Your Face - 07:02
03. Tears of Satan - 07:23
04. Deceived - 04:55
05. Simon Peter - 07:04
06. Destructor / Sewer of Graves - 05:10
07. Into the Dark - 05:12
08. Crying Woman - 03:25

Bass, Backing Vocals – Demon
Drums, Percussion – Gabryel Bomber
Guitar – Spider
Lead Guitar, Backing Vocals, Acoustic Guitar – Gronoss
Vocals, Voice [Screams] – Freddy

Dragon powstał w Katowicach w 1984 roku. Od początku zamiarem zespołu było granie “najszybciej i najostrzej, jak to tylko możliwe”. Po początkowym okresie, gdy zespół budował swą popularność serią koncertów klubowych i szkolnych (wszyscy muzycy byli jeszcze nastolatkami) dużą popularność na scenie metalowej Dragon zdobył udanym występem na Metalmanii ‘86.

W konsekwencji świetnie przyjętego koncertu Dragon podpisał kontrakt menedżerski z Metal Mind Production. Wkrótce pojawiły się pierwsze nagrania - składanka “Metal Invasion” i split koncertowy z występu na kolejnej Metalmanii - 1987.

W 1989 roku wydana została debiutancka płyta - “Horda Goga”. Płyta cieszyła się ogromną popularnościa, z biegiem lat osiągając status kultowej pozycji polskiego metalu. W tym okresie Dragon był, obok Kata, Turbo czy Vadera, jedną z najpopularniejszych formacji metalowych w Polsce.

W tym samym 1989 roku doszło w Dragonie do dużych zmian. Po zakończeniu służby wojskowej Jarek Gronowski musiał praktycznie reanimować zespół, z grupy odeszli bowiem, wyjeżdżając z Polski - charyzmatyczny wokalista Marek Wojcieski i basista Krzysztof Nowak. Na ich miejsce Gronoss do zespołu dołączyli Adrian “Fred” Frelich i Grzegorz “Demon” Mroczek.

Wraz z nowym składem zmienił się nieco charakter muzyki Dragona - szybki, drapieżny thrash metal znany z “Hordy Goga” nabrał cech wczesnego death metalu - pojawił się growling, blast beat i brutalne, ciężkie brzmienie. Kolejną płytę - wydany w 1990 roku, concept album “Upadły Anioł” polski wydawca reklamował jako “first death thrash album in Poland”. Płyta została wkrótce wydana również, w wersji anglojęzycznej, na Zachodzie. Dragon promował “Fallen Angel” wspólnymi koncertami z m.in. Death i Kreator. --muzol.com.pl

The major changes that tore up Dragon’s membership after the debut’s launch could’ve easily decimated this Polish thrash band. They split evenly as vocalist Wojcieski and bassist Kszysztot Nowak walk off the set. The sky Dragon calls home grows grim, but when the edge of destruction seems only inches away, guitarist Leszek Jakubowski and drummer Krystian Bytom recruit three, redouble their strength, and crash like thunder with a din that hardly mirrors the band’s former self.

The facelift this band endures could be considered frightening, intimidating, and bewildering all at once, but the now five-piece aren’t just surgically smoothing out a few wrinkles and laugh lines. With Fallen Angel, the whole body sees the knife. Guitarist Jaroslaw Gronowski, bassist Grzegorz Mroczek, and most obtrusively, lung cannon Adrian “Fred” Frelich help the two co-founders commandeer the operating room. Everything gets worked over. Blood thinners are destroyed on the spot and the production thickens and clots. Intravenous steroids blast a deep sense of foreboding into Horda Goga’s former razor-y guitar tone. Lungs are filled with hot roofing tar and respiratory disease, and the debut’s Schmier-ish scratch is razed to a new level of death metal-crushed brutishness. The band’s flesh and bone body heaves with violent contortions, and like limbs that are healed and rebroken a hundred different ways, rhythms shift, splice, and diverge almost as fast as they’re created. And sturdy Music for Nations is picking up the bill.

Alright, all dramatic writing aside, there’s tons of stuff going on during these seven tracks. All of the melodic tendencies found on the debut have been captured and then cruelly rammed together here. Mostly it’s like a world record multi-bus collision where rhythms corkscrew in from every direction no matter how unlikely, illogical, or daring and somehow find a landing zone amid the clutter. Once in a while things are calm and fluent like two low-tide rivers flowing together, but it’s way more reliable to expect a song’s life will be spent very hectically, drowning in awkward sequences and technicality, and by its final chords panting for any breath it can find. Really, the only thing you can do is sit back, wonder on what plane of consciousness it’s all coming from, and reflect on how the five of them keep each barrage of progressive (and deadlier) Cynic-meets-Atheist-meets-Watchtower straight in their minds.

There’s really only one track that doesn’t explode in a kaleidoscope of structural annihilation. “Tears of Satan” is a 7+ minute droning, vibrating doomster that hits the gas to a speed mid-paced at best, and while most of it is fairly uninteresting, it’s still the single tune that doesn’t ricochet like ten simultaneous handball matches being played on the same court. Everything else is a free-for-all. The album’s a home to every velocity. “Deceived”, “Into the Dark”, “Destructor/Sewer of Graves”, the title cut – all a psychologist’s worst nightmare. Civilized, logical minds flee.

Okay, we have enough rhythms and riffs to choke a zoo full of animals, but how does quantity compare to quality? That’s a rough question. Many rhythms have a very short shelf life. I’m talking seconds. Aside from “Tears of Satan”, for a riff to stick around for more than twenty seconds almost seems blasphemous to the band. Of the songs not named for a sad devil, “I Spit in Your Face”, another seven-minute storm, is a few hairs less bombarding than its peers, and for that reason it’s a track I tend to find refuge in. Regardless, more than two dozen rhythms burn rubber within. Some are so numbingly fast it’s almost embarrassing while some are so soaked with intimidation that I want to glue them together in a constant loop, and all of them are given more airtime than usual.

Frelich is harrowingly vicious, alarmingly animated, sufficiently enunciated when bellowing somewhere near the speed limit, and more deathly vehement than most thrash spokesmen, especially in this song; I’ve heard a lot of thrash singers, but sometimes he can make Martin van Drunen and David Vincent sound like they’re in church on their debut lps, and the production smartly does nothing to bury this uncommon talent (ed: disappointingly, the Metal Mind-released cd lightens the vocals with more treble, which also seem to lay superimposed on top of the mix instead of being buried seamlessly into it as on the lp version - pity). Are these guys good musicians? I’d say yeah, and with everything that’s flying around they must’ve sharpened their memories with a diamond, but let’s say for argument’s sake that even if they’re not all that hot playing solo, together they coagulate impressively into a living, schizophrenia-gusting hurricane.

It seems the prominent acoustics that ornamented the debut have been frightened away, but it’s hinted that some still lurk here. Unless they’re here and gone with frog’s tongue speed like most other rhythms on this lp, I’m not finding them (and I’m not counting the pseudo-acoustic intro, either).

Fallen Angel is unreasonable and preposterous. It’s rare in its fluctuating levels of chaos. It’s pretentious and impractical. To call this zesty is to call the Atlantic Ocean a trickle. It’s also enigmatic from all kinds of distances and wildly accomplished in its own riotous world. It’s one of the most musically outlandish albums I have, but it’s a brave piece of work that I’m delighted to throw on now and then.

“…it’s me who’s flinging torches among you…” ---Gutterscream, metal-archives.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett

back

1 	Mutant 	5:09
2 	Memory 	5:00
3 	Altars Of Doom 	3:32
4 	Gallery Of Void 	4:17
5 	Alley Of... 	1:00
6 	Forgotten By Death 	6:21
7 	Scream Of Death 	4:45
8 	Prisoner 	4:48
9 	Song Of Darkness 	4:54
10 	Final Introduction 	1:21
11 	Ashes Of A Generation 	3:39
12 	Demon Of War 	4:10

Bass – Demon
Drums, Percussion – Bomber
Guitar [Lead], Acoustic Guitar – Gronoss
Vocals, Voice [Screams] – Freddy

Płyta „Scream Of Death” jest takim zwieńczeniem czasów świetności Dragon. Jest trzecim albumem wydanym kolejny rok z rzędu i chyba tym, który przyniósł zespołowi największy rozgłos. Dragon stał się cięższy i w swojej muzyce zaszczepił wiele z death metalu. I choć doceniam ich wkład w polską scenę metalową to osobiście wcale nie przepadam za tą płytą.

Przede wszystkim jest to bardzo techniczna muzyka. Riffy są poplątane i szarpane, co powoduje, że utwory są kanciaste i nieharmonijne. Gitary nie chcą się rozwinąć i popłynąć, tylko wciąż skaczą i się urywają. Ciągle są zmiany i takie to jest wszystko niemelodyjne. Dużo jest w tym basu, który jest dobrze słyszalny i aktywnie współtworzy te łamańce. Utwór tytułowy jawi mi się jako ten, w którym jest właśnie więcej takiego spójnego grania. Solówki są tam bardziej powyciągane. W „Ashes Of Generations” również tak jest i w ogóle to jest tu sporo takich energetyzujących gitarowych przebłysków, ale ogólne Dragon stawia na karkołomne wygibasy kosztem linii melodycznych.

To samo jest ze śpiewem. Na całej płycie nie ma ani jednej chwytliwej wokalizy. Ani jednego wpadającego w ucho, powodującego choćby podrygiwanie nogi, kawałka. Cały czas jest ta toporność, tak muzyki, jak i growlującego wokalu. Ostatni „Demon Of War” jest bardziej charakterystyczny, ale to wciąż nie jest nic szczególnego.

Nie chce przez to wszystko powiedzieć, że Dragon jest zły muzycznie. Trzeba zaznaczyć, że na „Scream Of Death” cały czas coś się dzieje. Akcja jest szybka i skomplikowana, jest dużo krótkich solówek. Poziom gitarowy jest wysoki. Jak ktoś lubi, może się delektować. Mi jednak nie chce się to komponować i jest dla mnie męczące. ---WUJAS, darkplanet.pl

It’s probably a small wonder that technical death metal peaked fairly early, in 1991, on the works of Death (“Human”), Pestilence (“Testimony of the Ancients”), Atheist (“Unquestionable Presence”)…and Dragon (the album reviewed here), and also traversed new, more complex fields to be explored by the “young guns” not far from then. If, with the first three bands, these albums were a natural evolution from their previous output, logically following the road up to the culmination of their career, in Dragon’s case this effort came as a huge surprise, an almost supernatural occurrence which must have caught the fanbase with their pants (and panties) down…and for a very good reason. If, with the first three bands, one would nod in approval listening to these opuses, seeing the obvious improvement over the older works and also respecting those same older works for their significant contribution to the scene, with “Scream of Death” he/she must have gasped in wonder due to its utterly unexpected sheer brilliance…

In Dragon’s case, this album nullifies everything the band had created before and after, making their entire discography unlistenable… literally. If “Scream of Death” was never made, one would perhaps still be appreciating the ambitious overdone mish-mash which “Fallen Angel” was, or would still be able to find more than a few interesting moments on the quirky post-death metal saga “Sacrifice”. Alas, this solitary “scream” of genius towers too high above the rest for one to grant those other albums anything more than just a condescending half-smile, the exact treatment which the Loudblast discography gets when compared to “Sublime Dementia”, or the Deathrow output when stood against “Deception Ignored”.

What annoyed quite a bit on “Fallen Angel” were the several overlong (7-min and above) compositions where aggressive thrash/proto-deathy rhythms were going on and on endlessly without producing anything truly memorable. An improvement was definitely heading this way, but not even the most vivid imagination could have foreseen its magnitude. Beating Vader’s debut, “The Ultimate Incantation”, by a whole year, “Scream of Death” is proud to be considered the first genuine death metal album on Polish ground. And what a start for the Polish death metal scene that was: once the opening “Mutant” starts shredding with those deeply atmospheric, ultimately stylish technical riffs supported by the clearest sound quality around, one would be instantly caught in reverential seizure which may last till the end as every subsequent track pours more style and originality into the “furnace” - “Memory” with its steely, complex rhythms, “Altars of Doom” and “Gallery Of Void” with their fast, chaotic, and schizophrenic shreds, “Forgotten by Death” with its more elaborately progressive arrangements and great melodic hooks, a most unpredictable saga with amazing twists and turns which only accentuate the plot rather than losing it.

The approach takes a more brutal turn with the furious title track and the following “Prisoner” does little to alleviate the scenery by adding another raging portion of speedy vitriolic guitars with some of the most complicated riff patterns to ever come out of Europe. “Song of Darkness” is the only more linear piece here, being a creepy doomster without any flashy guitarisms followed by the ultimate exercise in chaotic, disheveled technicality, “Ashes of a Generation”, an absolute masterpiece of calculated death metal brutality which even acts like Suffocation and Necrophagist at their best would find hard to match. Well, Dragon tried to match it on the closing “Demon of War” and would have almost succeeded if it wasn’t for the more moderate shredding which is still mind-blowingly technical, but is more on the mid-paced side consequently undermining the guitarists’ outstanding “duels” except at the end when they start moshing with the utmost intensity for the obligatory hard-hitting epitaph.

The death metal vocalist had already been handsomely introduced on the previous two efforts, more prominently on “Fallen Angel”, of course, but the awful muddy sound quality took away most of his rending heroics which here are way more comprehensive and authoritative. The intricate rifforama which death metal started to explore more widely at the time was brought to its maximum here, and at this early stage it was only Atheist who were able to produce a similar accumulation of frantically hectic rhythms without turning it all into a hard-to-swallow, over-stylized bash.

To follow all the twists and turns throughout this album unerringly would be an engaging task, but fans of the genuinely complex and the progressive would be by all means delighted. The thrash metal fan would find very little to savour here as all the remnants from this genre were almost completely removed. To start a scene with such a technical effort was no mean feat, and it took quite a while for the Polish cohorts to match it in this trend - first were Violent Dirge whose strange, offbeat, and highly atmospheric debut “Elapse” (1993) unfortunately remained only an underground phenomenon. They spaced out quite a bit on their sophomore effort, “Craving” (1995), which is a really hallucinogenic listening experience not entirely belonging to death metal. Then came the one-album-wonder Catharsis with the truly inspired “Bitter Disdain” (1995), closely followed by Devilyn and their stylish, but scattered debut “Anger” (1996). And that was all before the advent of talent during the new millennium which brought Decapitated, Faeces, Sceptic, Never, Vedonist, Banisher, Redemptor, Atrophia Red Sun, etc.

One was hardly expecting the band to ever top this colossal album, and the more relaxed, albeit still interesting, post-death metal delivery on “Sacrifice” (1994) was hardly a surprise, the band having eventually surrendered to the prevalent tastes. Whatever technical “flirtations” were still audible on it were irrevocably gone on the really weak “Twarze”, a bland groovy charade which would hardly be granted even a single listen by the disinterested fan.

Reportedly the band are back in the game and may be cooking a second “scream of death” to scare the dragons away once again. However, the contemporary dragons have also been very well trained to endure all kinds of musical tribulations through the years and may have already heard all “horrible” and “atrocious” sounds possible. However, their first and most fundamental manual, with which every newborn dragon’s training begins, is none other than the album reviewed here, and the Poles should be proud of laying the template for the mastery displayed by all the fire-breathing geniuses who try to “incinerate” the world at present. ---bayern, metal-archives.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett

back

1 	Zapach Nocy 	5:01
2 	No Ale Cóż 	3:44
3 	Puste Miejsce 	4:43
4 	Dzień Po Dniu 	5:11
5 	H-IV 	6:54
6 	Sex I Fałsz 	3:11
7 	4 WDW 	3:28
8 	Podarunek 	5:04
9 	...To Jest Istotne 	4:32
10 	Lustra 	5:35

Bass Guitar – Tom Woryna
Drums – Tomasz Dańczak
Guitar – Jarosław Gronowski
Vocals – Adrian Frelich 

Dragon - polska grupa muzyczna wykonująca thrash metal z wpływami death metalu. Powstała w 1984 roku w Katowicach. W 2000 roku zespół został rozwiązany. Grupa powstała w październiku 1984 roku w Katowicach z inicjatywy Jarosława Gronowskiego (gitara elektryczna, śpiew), Krzysztofa Nowaka (gitara basowa) i Marka Wojcieskiego (perkusja, śpiew). Pierwszy znaczący koncert zespołu odbył się podczas pierwszej edycji festiwalu Metalmania w kwietniu 1986 roku, gdzie wystąpił w pięcioosobowym składzie z Markiem Ganią (śpiew) oraz Leszkiem Jakubowskim (gitara elektryczna). Koncert okazał wizerunkowym sukcesem, który doprowadził do podpisania kontraktu płytowego z wydawnictwem Metal Mind Records. Po pierwszej edycji festiwalu Metalmania, na którym zespół występował, grupę opuścił wokalista Marek Gania, którego zastąpił Marek Wojcieski; ponadto nowym perkusistą grupy został Krystian Bytom.

W nowym składzie grupa wystąpiła na festiwalu Jarocin, po czym zrealizowała siedem utworów wydanych później na kompilacji pt. Metal Invasion. Rok później tuż po drugiej edycji festiwalu Metalmania, w 1987 roku z grupy odszedł gitarzysta Leszek Jakubowski, by powrócić po miesiącu ze względu na powołanie Jarosława Gronowskiego do służby wojskowej. Jako kwartet grupa wystąpiła na Festiwalu w Jarocinie w tym samym roku, występując tam jeszcze przez najbliższych pięć lat. Natomiast rok później (1988 rok) nakładem Metal Mind Records ukazała się kompilacja pt. Metalmania '87 zawierająca nagrania grupy wykonane podczas koncertu na Metalmanii '87, ponadto na kompilacji znalazły się nagrania grupy Wolf Spider. Grupa wystąpiła również na serii koncertów zatytułowanych Metal Battle (u boku m.in. Nasty Savage, Exhumer i Atomkraft) oraz w festiwalu S'thrash'ydła. Pierwszy album pt. Horda Goga wydany został dopiero w 1989 roku. Ukazał się on w dwóch wersjach polskiej oraz angielskojęzycznej na której zaśpiewał Grzegorz Kupczyk w zastępstwie Wojcieskiego, który odszedł z grupy. Niebawem grupę opuścił również Krzysztof Nowak oraz ponownie Leszek Jakubowski. Do grupy po odbyciu służby wojskowej powrócił natomiast Jarosław Gronowski i wspólnie z Krystianem Bytomem kontynuowali działalność we współpracy z nowym wokalistą Adrianem Frelichem oraz basistą Grzegorzem Mroczkiem.

W nowym składzie grupa zarejestrowała drugi studyjny album pt. Fallen Angel, również wydany w dwóch wersjach językowych. W grudniu 1990 roku grupa odbyła wschodnioeuropejską trasę koncertową wraz z grupami Death oraz Kreator. Pod koniec następnego roku (1991 rok) ukazał się album pt. Scream Of Death, prezentując muzykę znacznie bardziej agresywną niż dotychczas, ze znacznymi wpływami death metalu. Na przestrzeni dwóch kolejnych lat grupa wystąpiła ponadto na I Death Metal Festival w Jastrzębiu oraz koncertowała z takimi grupami jak Morbid Angel, Morgoth, Grave czy Sadus. Około 1994 roku z grupy odeszli Mroczek oraz Bytom zastąpieni przez Tomasza Dańczaka (perkusja) i Tomasza Worynę (gitara basowa). W tym składzie w 1999 roku powstała eksperymentalna płyta pt. Twarze.

Grupę rozwiązano około 2000 roku, wcześniej jednak wystąpiła jeszcze na I Zlocie Fanów Metalliki w Katowicach we wrześniu 2000 roku. Po wieloletniej przerwie w działalności pod koniec 2016 roku grupa została reaktywowana w składzie: Jarosław Gronowski (gitara), Adrian Frelich (śpiew), Krystian Bytom (perksuja), Krzysztof Oset (gitara basowa). ---polskirock.art.pl

download (mp3 @192 kbs):

yandex mediafire uloz.to gett

back