01 	Waka Waka Woman 	3:57
02 	Mouka Mouka 	3:21
03 	Yaguine Et Fode 	4:56
04 	African Police 	3:51
05 	Rebel Leader 	6:04
06 	Idjo Weh 	5:45
07 	Djumata 	4:48
08 	Kekeleh 	4:49
09 	Mama 	4:21
10 	Na Mi Yone 	4:00
11 	Reconciliation 	4:03
12 	Manu 	4:31

Tony Allen - Arranger, Claves, Drums, Shaker
Alexis Anérilles - Keyboards
Briscard - Guitar
Indy Dibongue - Guitar
Audrey Gbaguidi - Vocals (Background)
Nicolas Giraud - Trumpet
Yann Jankielewicz - Sax (Alto), Sax (Baritone)
Sha Nally - Vocals (Background)
Zé Luis Nascimento - Percussion
Guy N'Sangue - Guitar (Bass)
Kinsha Tolno - Vocals
Sia Tolno - Primary Artist, Vocals, Vocals (Background) 

The difference between a musical revival and a musical rebirth lies in the ability of a genre's new adherents to expand beyond the template set out by the legendary founders, respecting tradition while also allowing new roots to grow in new ground. Afrobeat's revivalists have done wonders in this regard. While many groups started off mimicking Fela as closely as possible, band after band has since expanded the palette, producing a widening spectrum of increasingly innovative writing, arranging, and playing. And yet despite this, problems still remain. One particularly troubling aspect is the complex legacy of Fela's attitude towards women, one that was intimately connected with his political project, and something that has never been fully dealt with in the Afrobeat community. It's just one of the reasons why we need more voices like Sia Tolno. Born Guinea, Sia grew up in Freetown, Sierra Leone, before being forced from her home by the civil war the wracked the nation during much of the 90's. After moving from place to place, she ended up settling in Conakry, Guinea, where she began to perform in nightclubs, developing her unique voice while covering pop songs and standards. Taken as a whole, African Woman is a refreshing blast of musical energy, and an encouraging exception to the primarily male dominated rule of the Afrobeat scene (that rule has a few other notable exceptions). Instead of singing about "Lady," African Woman tells the story from the other side, decrying corruption, abuse, and war from a powerful feminine perspective. While we've heard this kind of lyrical content from singers like Angelique Kidjo, it's a real joy to hear it connected to the undeniable swagger of a top-notch Afrobeat group. And ultimately, that's why this album works so well- it not only offers political uplift, but couches that message in righteous music, making for the kind of body and mind impact that sets apart the best Afrobeat. Give it a listen! ---afropop.org

W 2014 roku ukazuje się jej bardzo oczekiwany trzeci album, zatytułowany po prostu ''African Woman'' ukazujący Tolno jako dojrzałą artystkę i afrykańską kobietę, która zmuszona była niejedokrotnie do walki o swe prawa, wolność i przetrwanie przystosowując się do okoliczności i różnych środowisk społecznych.

Rozmaite harmoniczne smaczki i wyśmienite konstrukcje wokalne tworzą olśniewającą całość, na którą składa się 12 autorskich piosenek afrykańskiej pieśniarki do muzyki napisanej wspólnie z kultowym nigeryjskim kompozytorem Tonym Allenem, uważanym za jednego z twórców tzw. afrobeatu. Współpraca z tak cenionym twórcą (Allen jest też producentem całego albumu) znanym z wcześniejszej współpracy m.in. z Royem Ayersem, Jimi Tenorem i Charlotte Gainsbourg, zaowocowała płytą doskonałą.

Śpiewane niskim, silnym głosem utwory w stylu afrofunk określane często przez krytyków mianem ''skrzyżowania Miriam Makeby z Niną Simone'' otrzymały na ''African Woman'' wyśmienitą oprawę instrumentalną. Silnie zarysowana praca sekcji dętej, funkujący rytm preparowany przy użyciu bogato rozbudowanych instrumentów perkusyjnych i egzotyczne, niemal plemiennie brzmiące chórki, robią doprawdy piorunujące wrażenie.

Ta muzyka po prostu porywa swą siłą i przekazem, a nawołująca do tańca Sia wykrzykująca: ''dance, dance my sister, dance, dance my brother'' w trakcie pacyfistycznego utworu ''Mouka Mouka'', zdaje się być niezwykle przekonująca.

Hipnotyzuje transowy ''Rebel Leader'', ozdobiony świetną i wyrazistą linią basu, a wokal robi wręcz wrażenie swego rodzaju mantry. Podobny klimat charakteryzuje też ''Idjo Weh'', gdzie wyjątkowy udział przypadł instrumentom dętym (Yann Jankielewicz i Nicolas Giraud).

W pełnych pasji i ekspresji pieśniach artystka zawiera niejednokrotnie rewolucyjne treści i głębokie przesłanie. Jako osoba doświadczona dyskryminacją i niejednokrotną koniecznością emigracji często wzywa w swych pieśniach do lepszego życia dla afrykańskich kobiet i ochrony dzieci będących ofiarami wielu nadużyć.

Mimo głębokich treści i ambitnego przekazu całości, na ''African Woman'' znajdziemy też minuty pełne beztroski i zabawy prowokujące nastrój fiesty i zapomnienia. Przykładem jest choćby prowokująca wręcz do tańca ozdobiona świetnie brzmiącymi chórkami piosenka ''Mama''.

''African Woman'' do doskonała porcja muzyki będącej skrzyżowaniem współczesnego afrobeatu i funku. Świetne aranżacje, jedyny w swoim rodzaju, silny niczym dzwon, głos Sia Tolno i doskonałe kompozycje. ---Robert Ratajczak, longplayrecenzje.blox.pl

download (mp3 @192 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

back

1. Blamah Blamah 3:52
2. Odju Watcha (album version) (Album version) 4:33
3. Di ya leh 4:15
4. Malaya (My life) 3:43			play
5. Polli Polli 4:30
6. Aya ye 3:33			play
7. Ayiboh 4:15
8. Blind Samaritan (Poor Man) 3:53
9. Kongossa 5:30
10. Tonia (The Truth) 5:13
11. Toumah toumah 4:38
12. Shame upon u 5:01

It took some time, but through a process of elimination and experience, Sia Tolno finally got what she was aiming for. In fact, the choice of title for her third album My Life no doubt shows that the singer feels she has finally served up a true image of herself.

Her 2009 album, Eh Sanga, was orchestrated by Manfila Kanté, who had been given the role of arranging her work. Not an easy task to follow your instincts and contradict a man viewed as a pillar of traditional Mandinka since the seventies. Pretty difficult, too, to fully accept the result, however remarkable.

Musically, with roots in the Kissi ethnic culture and ears more in tune with her Anglophone neighbours, she saw herself in a different place altogether. A few songs, like Poe Ya Eh Yema Num, showed her the way. “I’m a really rock person”, she confesses.

In the studio of Mory Kante, another star of the Guinean music scene, this time she worked with Mamadou Camara, a veteran guitarist from the Kaloum Star Band. Like her, he had spent some of his life in Sierra Leone and was better placed to understand the young woman. Sia also returned an invitation to “Master” Mamadou Barry, on whose album Niyo she had made an appearance in 2009. The saxophonist, a disciple of Momo Wandel, and the French player Nicolas Guéret, make their presence felt on the album, in particular on Ayiboh, and Polli Polli, which the singer describes as “a funky afro beat”.

Her use of Pidgin English and singing style inevitably draw the odd parallel with Fela. Elsewhere, a scent of southern Africa rises up, added to an undeniable strain of rumba on Blind samaritan, and reggae on Kongossa.

Often energetic and very polished, My Life is first and foremost a varied album, giving Sia Tolno a chance to fit into a range of different musical worlds, like back in the days when she used to play in the cabaret bars of Conakry. --- Bertrand Lavaine, rfimusic.com

download (mp3 @320 kbs):

yandex 4shared mega mediafire uloz.to cloudmailru

back