Feel the Blues with all that Jazz
English (United Kingdom)Polish (Poland)
Strona Główna Polska Muzyka Anna Jurksztowicz Anna Jurksztowicz ‎– Dziękuję, Nie Tańczę (1986)

Anna Jurksztowicz ‎– Dziękuję, Nie Tańczę (1986)

Ocena użytkowników: / 0
SłabyŚwietny 

Anna Jurksztowicz ‎– Dziękuję, Nie Tańczę (1986)

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.


A1 	Video - Dotyk 	
A2 	Hej, Man! 	
A3 	Dziękuję, Nie Tańczę 	
A4 	Stan Pogody 	
A5 	Niech Spadną Gwiazdy 	
B1 	Życzenie 	
B2 	To Obojętność 	
B3 	Przenikam 	
B4 	Diamentowy Kolczyk 	

Bass – Zbyszek Wrombel
Guitar – Marek Bliziński
Guitar, Soloist – Marcin "Samba" Otrębski
Percussion [Electronic] – Krzysztof Przybyłowicz
Synthesizer – Krzesimir Dębski
Vocals – Anna Jurksztowicz 

 

Ostatnie lata przyzwyczaiły nas, że pop jest muzyką mało wartościową. Owszem, jeżeli dociera do nas głównie komercyjna papka, której słuchamy w pierwszym lepszym radiu. A co, jeśli pop tworzą ludzie wywodzący się ze środowiska jazzowego?

Wtedy możemy mieć do czynienia nawet z arcydziełem. Świetnym przykładem takiej płyty, w dodatku z polskiego podwórka, jest debiutancki album Anny Jurksztowicz pt. „Dziękuję, nie tańczę” z 1986 roku. Tytuł został nadany dość przekornie, bo to pozycja niemal całkowicie taneczna, elektroniczna, będąca najlepszym przedstawicielem wczesnego synth-popu. Nie muszę chyba dodawać, że lata 80. były najlepszym okresem dla tego gatunku.

Anna Jurksztowicz zapewne nie wiązała swojej przyszłości z muzyką rozrywkową. Pierwsze kroki wokalne stawiała w zespole muzyki dawnej, następnie wykonywała gospel i spirituals w grupie Music Market. Po drodze zrealizowała też kilka recitali jazzowych. Uzdolnioną dziewczyną zainteresowała się radiowa Trójka, finansując dla niej solowy repertuar i pierwsze nagrania studyjne. W ten sposób poznała Krzesimira Dębskiego – lidera uznanego zespołu jazzowego String Connection – który skomponował wszystkie utwory na jej pierwszy longplay.

Album rozpoczyna żywiołowy „Video – dotyk”. Powtarzany w refrenie wers „gonić Zachód!” mógłby spokojnie posłużyć za motto całego krążka. W istocie, Anna Jurksztowicz swoją płytą ów Zachód dogoniła. Jej piosenki niczym nie odbiegają od repertuaru Kim Wilde czy wczesnej Madonny. Brzmienie albumu nie byłoby tak rewolucyjne dla polskiej muzyki, gdyby nie Rafał Paczkowski – aranżer i realizator dźwięku. To on był odpowiedzialny za sampling i programowanie utworów. Nowoczesny klimat wzbogacają teksty Jacka Cygana, który w latach 80. był mistrzem we wplataniu do swojej twórczości nowomodnych zwrotów, zachodnich zapożyczeń i popkulturowych nawiązań. W piosenkach innych wykonawców jego maniera bywała drażniąca, ale w przypadku tej płyty sprawdziła się znakomicie.

Największym przebojem z płyty jest kapitalny „Stan pogody”. To także jeden z najlepszych utworów Krzesimira Dębskiego. Zwróćcie uwagę na sam wstęp – taka harmonia i przejścia z akordu na akord to rzadkość w popie. Kawałek niewątpliwie trudny muzycznie, a mimo to niesamowicie chwytliwy. Sympatyczny tekst, porównujący burzliwy związek do skrajnych zjawisk atmosferycznych idealnie wpasował się w konstrukcję kompozycji. Prawdziwe arcydzieło!

Album wieńczy „Diamentowy kolczyk” – rzecz, która w czasie premiery krążka była już doskonale znana. Tym dość ekscentrycznym utworem Anna zadebiutowała solo na festiwalu Opole ‘85, który to festiwal wygrała. Po przyznaniu głównej nagrody nie obyło się bez zamieszania w środowisku muzycznym. Fakt, Jacek Cygan wspiął się tu na wyżyny własnej fantazji, tekst dla wielu osób do dziś pozostaje psychodeliczną zagadką, a i melodia bywa zaskakująca. Dla jednych piosenka jest sympatycznym „potworkiem” i żartem muzycznym. Pozostali uznają ją za zupełnie nową jakość w polskiej muzyce rozrywkowej lat 80-tych i coś, czego wcześniej nie odważyłaby się wykonać żadna Sipińska czy Sośnicka. Dla mnie w obu spojrzeniach jest coś z prawdy, choć tu wyjątkowo jestem ciekaw waszej opinii.

„Dziękuję, nie tańczę” to zdecydowanie interesująca propozycja w polskiej muzyce lat 80-tych. Z jednej strony to album jak na tamte czasy ultranowoczesny, zupełnie nie PRL-owski, który śmiało mógłby konkurować z zachodnimi wydawnictwami. Z drugiej, nie ma w nim ślepego naśladownictwa światowych gwiazd popu. Gdyby „obedrzeć” te piosenki z elektronicznych efektów, zyskalibyśmy niezwykle cenne i rozbudowane kompozycje, nawiązujące do bogatej tradycji rodzimej muzyki rozrywkowej. Album to sukces artystyczny całej czwórki Jurksztowicz-Dębski-Cygan-Paczkowski. Wielka szkoda, że tak zgrany zespół nie zrealizował później kolejnej płyty. Ale cóż… tak genialna płyta zdarza się tylko raz. ---Jakub Krzyżański, psychosonda.pl

download (mp3 @320 kbs):

yandex mediafire ulozto gett bayfiles

 

back

 

Zanim ściągniesz jakikolwiek plik, musisz przeczytać i zaakceptować nasz
Regulamin.

Jeśli jesteś artystą lub agentem i chciałbyś by Twoja muzyka została usunięta
z naszej strony, proszę napisz do nas na
abuse@theblues-thatjazz.com
i usuniemy ją jak najszybciej.


Sonda
Który gatunek muzyczny najchętniej chciałbyś u nas widzieć?
 
Teraz na stronie:
  • 405 gości
Łączna liczba odwiedzin :
228340073