Feel the Blues with all that Jazz
English (United Kingdom)Polish (Poland)
Strona Główna Notki Muzyczne Notki o Muzyce Klasycznej Koncert Obojowy Alessandro Marcello

Koncert Obojowy Alessandro Marcello

Ocena użytkowników: / 6
SłabyŚwietny 

Koncert na obój d-moll Alessandra Marcello jest wczesnym przykładem koncertu solowego (odmiennego od starszego koncertu zespołowego concerto grosso ), zrodzonego z przekonania, że styl arii operowej można dostosować do instrumentu z akompaniamentem orkiestrowym. Jego najwcześniejszymi mistrzami byli Antonio Vivaldi i Alessandro Marcello, który to szybko ustanowił formę trzech części będącą nadal standardem i w dzisiejszych koncertach.

Alessandro Marcello's Oboe Concerto

 

Wszystkie trzy części Koncertu Obojowego mają genezę w pieśni. Pierwsza część, Andante e spiccato, to aria w średnim tempie, podczas gdy Adagio jest liryczne i żałobne. Energiczny finał Presto przypomina „szalone” arie barokowych bohaterów operowych.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Andante e spiccato

 

Najstarszy znany zachowany rękopis Koncertu d-moll Alessandra Marcello istnieje nie jako własnoręczna partytura kompozytora, ale jako aranżacja solo na klawiaturze napisana przez współczesnego mu J. S. Bacha. Ta aranżacja, pochodząca z lat 1713-1714, jest częścią zbioru dzieł zatytułowanych '16 Konzerte nach verschiedenen Meistern' , BWV 972–987 (16 koncertów według różnych mistrzów). Na wersji Bacha mocno opiera się duetowa wersja na gitarę. Bach odkrył ten koncert i inne dzieła włoskich mistrzów podczas pracy u księcia Wilhelma Ernsta w Weimarze. Biblioteka muzyczna dworu książęcego była bogata w dzieła orkiestrowe Vivaldiego, Corelliego, Torelliego , Frescobaldiego i oczywiście Marcello (obaj - Benedetto i Alessandro). Bach uznał to za okazję do zapoznania się z włoskim stylem i zaczął organizować szesnaście takich koncertów na klawesyn solo.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Alessandro Marcello - Oboe Concerto

 

Alessandro Marcello był starszym z dwóch braci , urodzonych w szlacheckiej weneckiej rodzinie. Podobnie jak Albinoni , byli muzykami amatorami-dyletantami, którzy mogli wybrać niezależną karierę zamiast regularnego zatrudnienia. Być może z tego powodu ani Alessandro, ani jego brat nie wydali dużo dzieł, ale obaj byli całkiem poważnymi muzykami o znacznych możliwościach. Jest prawdopodobne, że spora część rękopisów obu braci została zagubiona. Największym zbiorem dzieł Alessandro jest zestaw koncertów opublikowanych między 1730 a 1740 rokiem, pod tytułem 'La Cetra'. Wydano je pod pseudonimem Eterio Stinfalico, prawdopodobnie w celu ukrycia jego szlachetnego pochodzenia.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Alessandro Marcello

 

Obaj bracia byli finansowo niezależni i nie utrzymywali się ze swojej sztuki, tak jak Vivaldi i inni. Zamiast tego pisali umiejętną i pomysłową muzykę dla przyjemności swoich przyjaciół, którzy gromadzili się w arystokratycznych salonach w całej Wenecji. Alessandro pracował jako sędzia, urzędnik sądowy i kupiec, komponując, malując i pisząc poezję na boku.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Alessandro Marcello - La Cetra

 

Alessandro Marcello (1669, Wenecja - 1747, Padwa) studiował prawo i był członkiem najwyższej rady miasta-państwa. Alessandro kształcił się w Collegio di S. Antonio, a następnie dołączył do weneckiego towarzystwa arkadyjskiego Accademia degli Animosi w 1698 r. I służył miastu jako dyplomata w Lewancie i na Peloponezie w 1700 i 1701 r. Po powrocie do Wenecji piastował szereg stanowisk sądowniczych, jednocześnie zajmując się wieloma twórczymi przedsięwzięciami.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Alessandro Marcello

 

Dorobek kompozytorski Marcello jest niewielki i składa się z nie więcej niż tuzina każdej z kantat kameralnych, sonat skrzypcowych i koncertów. Jego kantaty dotyczyły przede wszystkim tematów duszpasterskich i zawierały aktualne odniesienia, i, jak przystało na jego stanowisko w społeczeństwie, były wyraźnie przeznaczone dla najlepszych śpiewaków Wenecji i Rzymu, takich jak Farinelli , Checchino , Laura i Virginia Predieri oraz uczennica Benedetto , Faustyna Bordoni . Jego dzieła instrumentalne odzwierciedlają wiedzę i zrozumienie różnic w ówczesnej muzyce francuskiej, włoskiej i niemieckiej, co widać w doborze instrumentów do partii solo i continuo oraz kiształcie ornamentów.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Wenecja, 18 wiek (Canaletto)

 

Jego Koncert na Obój d-moll odzwierciedla znany i cywilizowany język muzyki baroku, a tym samym stanowi ciekawe porównanie z kontrastującymi nastrojami późniejszego stylu Belliniego. Marcello utrzymuje „tą samą tkliwość” w każdej części, w którym gdzie kontrastują odpowiednio tekstura i objętość, ale nie uczucie. Adagio wyróżnia się, oprócz swojej ogólnej atmosfery, spiralnym motywem oboju wznoszącym się ku górze , podkreślonym przez charakterystyczne zdobienia. Ostateczna wersja Presto jest cudownie lekkie i zwinne, co zapewnia doskonałe zakończenie najbardziej ujmującego fragmentu.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Adagio

 

Ze wszystkich dzieł Alessandro Marcello najbardziej znane jest właśnie Adagio z Koncertu obojowego, które należy do bazy kolekcji muzyki weselnej.

Image could not be displayed. Check browser for compatibility.

Wenecja, 18 wiek (Canaletto)

 

Zmieniony (Sobota, 20 Czerwiec 2020 17:26)

 

Dodaj komentarz


Kod antysapmowy
Odśwież

Sonda
Który gatunek muzyczny najchętniej chciałbyś u nas widzieć?
 
Teraz na stronie:
  • 196 gości
Łączna liczba odwiedzin :
251456935